Μας έμεινε στο μυαλό ως Τζέσικα, ως Νάντια, ως Κίτσα και ως η Κούλα που έπρεπε να μάθει πόσο κωλόπαιδο ήταν ο Κυριάκος. Είναι η Καίτη Φίνου και μαζί μιλήσαμε για την καριέρα της, για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο.
Αν σας ζητούσα να συστηθείτε μόνη σας, τι θα λέγατε για εσάς;
Είμαι η Καίτη Φίνου και είμαι ηθοποιός.
Πώς ήρθε η υποκριτική στη ζωή σας;
Το ήθελα από μικρή. Το αγαπούσα από παιδί. Όταν μπήκα στην εφηβεία κατάλαβαν και οι δικοί μου ότι μάλλον δε θα τα πήγαινα και τόσο καλά στο σχολείο, κι έτσι πήγα στη σχολή Θεοδοσιάδη.
Υπήρξαν δυσκολίες στην αρχή της καριέρας σας;
Δεν υπήρξαν. Μπορώ να πω ότι στάθηκα και τυχερή. Βέβαια πάντα με οικονομική "εκμετάλλευση". Γιατί τότε υπήρχαν κάποια ονόματα, της δεκαετίας του '70, νέες κοπέλες, οι οποίες είχαν πολύ υψηλό κασέ. Όλα τα λεφτά τότε πήγαιναν στους κωμικούς. Ήταν η εποχή των κωμικών, Μουστάκας, Ψάλτης, Μόσκιος. Τότε εκείνοι έπαιρναν τα περισσότερα χρήματα και έψαχναν παρτενέρ που να είναι αφάγωτες. Έτσι, ξεκίνησα με ένα μικρό ποσό των δέκα χιλιάδων δραχμών, στις οποίες η μητέρα μου συμπλήρωσε άλλες δέκα για να με ντύσει, γιατί τότε τα ρούχα τα παίρναμε εμείς, τα κομμωτήρια τα πληρώναμε εμείς. Μόνο μακιγιάζ είχαμε στον κινηματογράφο. Η πρώτη ταινία λοιπόν ήταν με δέκα χιλιάδες δραχμές, η δεύτερη με είκοσι, η τρίτη τριάντα, τη στιγμή που ο Μουστάκας για παράδειγμα μπορεί στην πρώτη ταινία να πήρε και πέντε εκατομμύρια δραχμές.
Ποιές αρετές πρέπει να διακρίνουν έναν ηθοποιό;
Αυτό που λέω πάντα, είναι γερό στομάχι. Από εκεί και πέρα δε μετράει ούτε το ταλέντο ούτε τίποτα. Τώρα, αυτή την εποχή ειδικά, δε μετράει το ταλέντο. Οι δημόσιες σχέσεις μετράνε. Αν έχεις δημόσιες σχέσεις και έχεις ανθρώπους μες στα πράγματα, κάπου θα δουλέψεις. Αν δεν έχεις, δεν δουλεύεις. Ας είσαι και ταλέντο που θα διακρινόσουν στο εξωτερικό. Ίσχυε και παλιότερα αυτό με τις παρέες. Ωστόσο, τα τελευταία είκοσι χρόνια, όσοι βγαίνουν νομίζουν ότι θα πάρουν αυτή τη δόξα. Παρόλ'αυτά, καθένας έχει το άστρο του.
Πιστεύετε ότι έχουμε κρίση τώρα στην τηλεόραση;
Ποιά τηλεόραση; Εγώ δεν είμαι "παιδί" της τηλεόρασης. Είμαι "παιδί" του θεάτρου και του κινηματογράφου. Λόγω της δουλειάς μου, δεν έβλεπα ποτέ τηλεόραση. Υπήρχαν βέβαια ταινίες που έβλεπα άνετα τα καλοκαίρια στις επαναλήψεις τη δεκαετία του '90. Τώρα από εκεί και πέρα δεν υπάρχει τηλεόραση πια. Δεν υπάρχουν συγγραφείς, δεν υπάρχει κείμενο. Γι'αυτό και περνάω χρόνο βλέποντας ξένες σειρές. Πολλές σκανδιναβικές σειρές, οι οποίες είναι αριστουργήματα ή και αγγλικές που είναι καταπληκτικές. Και αν θες να περάσει και πιο ανάλαφρα η ώρα σου, μπορείς να προβληματιστείς για το σενάριο, βλέπεις και μία αμερικανιά και περνάει η ώρα σου. Το μόνο που βλέπω στην ελληνική τηλεόραση είναι ένα καλό παιχνίδι, δηλαδή κάτι που να έχει στοιχείο από το αντικείμενο της δουλειάς μου θα καθίσω να το χαζέψω. Γιατί έτσι ξεχνιέσαι και από την καθημερινότητα. Και μου αρέσει και η περιπέτεια οπότε θα δω και Survivor. Ειδήσεις θα δω πρωί πρωί.
Για εσάς τι σημαίνει ηθοποιός;
Αυτή την εποχή πείνα. Εκτός από μία ομάδα ανθρώπων, οι υπόλοιποι πεινάνε στην κυριολεξία. Το ξέρω γιατί μένω στο σπίτι του ηθοποιού και βλέπω πόσοι έρχονται και παίρνουν φαγητό για τους ίδιους ή για άλλους που ντρέπονται να φανούν. Δεν υπάρχει πια το επάγγελμα, δεν υπάρχει μισθός.
Δε φροντίζει και το κράτος.
Το κράτος δεν φροντίζει. Μόνο η Μελίνα Μερκούρη, αν και δεν ήμουν του κόμματος της αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να παραδεχτούμε ότι η γυναίκα έκανε πολλά για τους ηθοποιούς, άφησε το στίγμα της. Από εκεί και έπειτα δε θυμάμαι κανέναν άλλον υπουργό σε αυτό το πόστο να κοίταξε τόσο πολύ τους ηθοποιούς όσο εκείνη.
Τι δυσκολίες έχει το επάγγελμα του ηθοποιού;
Ο μικρός μισθός. Ηθοποιός είναι το θέατρο. Στην εποχή μου κάποιος ζούσε με τα λίγα λεφτά. Μπορούσες να ζήσεις αξιοπρεπώς, χωρίς πολλά πολλά. Ίσα ίσα δηλαδή. Αν δεν είσαι βέβαια πρωταγωνιστής, σε καμμία εποχή δε μπορείς να ζήσεις μόνο από το θέατρο. Οπότε αναγκαστικά κάνεις το πιο κοντινό. Τότε ήταν ο κινηματογράφος. Τώρα, για να συμπληρώσεις το εισόδημά σου είναι η τηλεόραση. Έπειτα, υπάρχουν τα κυκλώματα στα οποία δε μπορείς να μπεις εύκολα. Για παράδειγμα, θες να κάνεις μεταγλώττιση, το οποίο είναι κομμάτι του επαγγέλματός σου, δε μπαίνεις όμως με τίποτα. Έχω προσπαθήσει πολλά πράγματα μέσα από τη δουλειά μου, αλλά δεν τα κατάφερα. Και έχω κάνει και πολλές άλλες δουλειές. Και φυσικά θα συνεχίσω να δουλεύω. Είναι πολλές λοιπόν οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας ηθοποιός. Οι νέοι δεν πρέπει να επαναπαυθούν σε οποιαδήποτε εφήμερη δόξα και επιτυχία. Γιατί πλέον οι επιτυχίες είναι εφήμερες.
Στάθης Ψάλτης, μεγάλο κεφάλαιο. Επηρέασε καθόλου τη ζωή σας;
Μόνο την επηρέασε. Την επηρέασε συναισθηματικά και εννοείται και πάνω στη δουλειά μας. Αυτό που λέω πάντα είναι ότι ο Στάθης ήταν δάσκαλος για μένα. Υπήρξε σπουδαίος δάσκαλος. Κοντά του έμαθα πως πρέπει να κινείται μία νέα ηθοποιός σε αυτό το χώρο. Άσχετα αν τώρα δε βρίσκομαι στα πράγματα. Δεν έχω ανθρώπους να με μισούν στο θέατρο. Κι όταν λέω ανθρώπους εννοώ όλους εκείνους που είναι γύρω από τους παραγωγούς. Οι ταξιθέτριες, οι τεχνικοί, όλοι εκείνοι που με έζησαν την Καίτη ως άνθρωπο και όχι ως την πρωταγωνίστρια τη Φίνου.
Τώρα, θα κάνατε τηλεόραση;
Με αυτά που θα ζητούσα ξέρω ότι δε θα με έπαιρναν. Διότι στην αρχή θα ζητούσα προκαταβολή και να με πηγαινοφέρνουν, καθώς τα ταξί είναι ακριβά. Νομίζω δε θα με έπαιρναν, οπότε το έχω αποκλείσει. Θα ήθελα έναν καλό ρόλο αλλά από τη στιγμή που δε πληρώνουν δεν γίνεται.
Τι σας λείπει από τη δεκαετία του '80;
Η ίδια η εποχή. Που ακόμα αφήναμε το παράθυρό μας ανοιχτό, που δε φοβόμασταν να περπατήσουμε. Τα πάντα μου λείπουν και από το '80 και από το '70 και από το '60. Τώρα δυστυχώς είναι τραγικό να βλέπεις σπίτια με κάγκελα. Να νιώθεις φυλακισμένος μέσα στο σπίτι σου. Πλέον για ένα δεκάρικο μπορεί να σε σκοτώσουν κιόλας. Αυτά λοιπόν είναι τραγικά και δυστυχώς αυτή είναι η κοινωνία μας. Έτσι και χειρότερη θα είναι.
Πώς ορίζετε το χιούμορ;
Είναι δύσκολο πράγμα. Δύσκολο να το ορίσεις. Εγώ προσωπικά, είμαι δύσκολη στο να γελάσω. Νομίζω δεν ορίζεται. Μου αρέσει το έξυπνο χιούμορ. Μπορεί να πει κάτι κάποιος που εγώ να γελάσω και όλοι να με κοιτάνε και να λένε γιατί γελάει. Δηλαδή εγώ να το δω από άλλη οπτική και να γελάσω. Και αντίστροφα να πει κάποιος ένα αστείο να γελάσουν όλοι και εγώ να λέω ας σηκωθώ να φύγω.
Αν μπορούσατε να γυρίσετε το χρόνο πίσω, υπάρχει κάτι το οποίο θα αλλάζατε; Υπάρχουν πράγματα για τα οποία έχετε μετανιώσει;
Δε μετάνιωσα για τίποτα. Δε θα άλλαζα τίποτα. Όλα αυτά που έχω περάσει είναι εμπειρίες ζωής, εμπειρίες καρδιάς. Νομίζω ότι ξέρω πολύ περισσότερα πράγματα από εκείνους που έχουν ζήσει εντελώς ανέμελα όλη τους τη ζωή. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν καταπληκτικά. Από την εφηβεία και μετά πέρασα διάφορα εξαιτίας του μυαλού μου. Όμως όλα αυτά είναι τόσο μεγάλες εμπειρίες ζωής που δε θα άλλαζα τίποτα. Ούτε επάνω στη δουλειά μου. Η δουλειά με πήγαινε, δεν την πήγαινα. Κατά τ'άλλα, και την ίδια οικογένεια θα ήθελα να έχω και τις ίδιες αδερφές. Μπορεί να μην έκανα κάποιες σχέσεις, οι οποίες ίσως να καταστρέψουν κάποια κομμάτια του χαρακτήρα σου που κάνεις καιρό να ξαναβρείς.
Συνέντευξη από τη Λυδία Καραθανάση
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου