Ακούγοντας την να τραγουδάει δεν ήθελα να τελειώσει. Η φωνή της και τα τραγούδια της μας ταξιδεύουν σε μία άλλη εποχή. Εποχή που αποπνέει ρομαντισμό. Γεμάτη ενέργεια, χαμόγελο και αγάπη. Στο μυαλό μου αιώνια νέα. Είναι η Μπέσσυ Αργυράκη και συζητώντας μαζί της ταξίδεψα. Απολαύστε τη!
Αν σας ζητούσα να συστηθείτε μόνη σας, τι θα λέγατε για εσάς;
Είμαι ένα αυθόρμητο, βουλιμικό, αγαπησιάρικο πλάσμα. Με πάθος για ό,τι κάνω. Με πολλή πολλή αγάπη για όλο τον κόσμο.
Πώς ήρθε η μουσική στη ζωή σας;
Τη μουσική μου την έφεραν. Ακούγοντας τη φωνή μου η μαμά μου και η θεία μου, που ήθελαν και οι δύο να γίνουν τραγουδίστριες και δεν έγιναν γιατί ήταν άλλες εποχές τότε. Άκουγαν που τραγουδούσα από πολύ μικρό κοριτσάκι. Το πρώτο μου τραγουδάκι ήταν η "Άγια Νύχτα" και μετά ξαφνικά ήταν το "Μαντουβάλα αγάπη γλυκειά μου". Ύστερα γύρισα πάλι στο μοντέρνο και ξεκίνησα πηγαίνοντας σε μία σχολή. Μετά συνέχισα στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1973 και παράλληλα τραγουδούσα σε κάποια clubs.
Αντιμετωπίσατε δυσκολίες στην αρχή της καριέρας σας;
Λόγω του πάθους που με διέκρινε έπεσα με τα μούτρα. Τα πράγματα ήρθαν πάρα πολύ εύκολα θα έλεγα. Βρέθηκαν άνθρωποι που είδαν το ταλέντο μου και με στήριξαν. Η εταιρεία που ασχολήθηκε μαζί μου έβγαλε δίσκο εύκολα.
Η εμπειρία σας από τη Eurovision το 1977;
Ήταν ένας σπουδαίος σταθμός στην καριέρα μου και στην καριέρα των συναδέλφων μου που πήγαμε μαζί. Σίγουρα είναι μία τονωτική ένεση που σε κρατάει. Κάθε χρόνο που γίνεται Eurovision θυμούνται τη συμμετοχή μας. Ωστόσο, εκτός από τη Eurovision, έχω λάβει μέρος και σε δεκαοχτώ Διεθνή Φεστιβάλ έχοντας πάρει πρώτο βραβείο εκπροσωπώντας την Ελλάδα. Έχω κάνει μεγάλο δίσκο στα Γιαπωνέζικα, μέσα σε πέντε μέρες. Με τα φεστιβάλ έχω πολύ μεγάλη σχέση, όπως βέβαια και με τις διασκευές. Έχω τραγουδήσει διασκευές με ωραίο στίχο από τον Γιάννη Πάριο, το Φίλιππο Νικολάου, από ανθρώπους καταξιωμένους στο χώρο.
Τι είναι για εσάς η μουσική;
Η ανάσα μου, η αναπνοή μου, το είναι μου. Ένας από τους λόγους ύπαρξής μου. Θα ήταν άσχημο αν δεν υπήρχε μουσική. Η ζωή θα ήταν εντελώς πεζή. Θα μπορούσα να πω ότι θα έχανε και το χρώμα της, θα ήταν μίζερη.
Τι σχέση έχετε με την Εβελίνα;
Θυμώνει όταν την παρατηρώ, ενώ στο τέλος μπορεί να κάνει αυτό που της λέω, εν καιρώ, γιατί βλέπει ότι έχω δίκιο. Είναι δυναμική παρουσία, ξέρει ακριβώς τι θέλει. Απλά κάποιες φορές κάνω κι εγώ κάποιες μικρές παρεμβάσεις, ίσως και λόγω της μεγάλης εμπειρίας μου. Κάποια πράγματα τα θέλει, κάποια τα ακολουθεί, σε κάποια άλλα πάλι, ίσως έχει βρει πιο σύγχρονους τρόπους για να τα εκφράσει. Η Εβελίνα έχει, χωρίς τη δική μου βοήθεια, δημιουργήσει μία πολύ καλή κατάσταση και μέσα από την τηλεόραση και μέσα από το You tube, καθώς είναι Youtuber και αυτή τη στιγμή έχει 30.000 subscribers, όπως επιτέλους έμαθα να λέω (γέλιο).
Παρακολουθείτε τα κατά καιρούς μουσικά σόου; Θα πηγαίνατε ποτέ σε κάποιο από αυτά ως κριτής;
Εξαρτάται. Υπάρχουν και σόου στα οποία νομίζω πως θα μπορούσα να ήμουν χρήσιμη γιατί έχω υπάρξει επανειλημμένως σε διάφορα φεστιβάλ. Έχω φτάσει μέχρι σε επιτροπή στο Αζερμπαϊτζάν. Οπότε, αφού με έχουν καλέσει στο εξωτερικό γιατί όχι και στη χώρα μου. Μετά από πορεία τόσων χρόνων θα ήμουν χρήσιμη.
Υπάρχει κάτι ακραίο που έχει συμβεί ενώ βρίσκεστε επί σκηνής;
Έχω γλιστρήσει και έχω βρεθεί σαν την κοιμωμένη του Χαλεπά . Στην πίστα, δούλευα με το Βοσκόπουλο τότε. Και επίσης έχω βρεθεί και κάτω από το τραπέζι που είχαν τότε και τα τραπεζομάντιλα, τραγουδώντας, αλλά συνέχισα να τραγουδάω για να μη χάσω τη σειρά και κρεμάσω και την ορχήστρα. Και με έβγαλαν, ιδίως τη δεύτερη φορά, δύο άτομα κάτω από το τραπέζι και συνέχισα να τραγουδάω. Αυτά είναι δύο αστειάκια που συνέβησαν.
Τι σας λείπει από τη δεκαετία του '70;
Μου λείπει η λαμπρότητα που αντιμετώπιζαν τις βραδιές στα μαγαζιά. Το ότι ο κόσμος ερχόταν καλοντυμένος, στην πένα. Ότι οι καλλιτέχνες ήμασταν εξίσου καλοντυμένοι, προσεγμένοι. Το γεγονός ότι πίσω υπήρχε μία μεγάλη ορχήστρα, που και αυτοί ήταν ωραία ντυμένοι. Το πρόγραμμα είχε δομή, είχε ως πρώτο μέρος το μοντέρνο και μετά ξεκινούσε το λαϊκό. Ενώ τώρα, αν και προσπαθούν, δεν έχει αυτή τη λαμπρότητα και την επισημότητα που είχε παλιά. Από το πιάτο, το πηρούνι, την ποιότητα στο φαγητό, την ποιότητα στα λουλούδια που ήταν γαρδένιες, τις οποίες αντικατέστησαν τα γαρύφαλλα. Υπήρχε μεγάλη λαμπρότητα σε όλα. Μου λείπουν επίσης οι μεγάλες μπάντες. Η αγνότητα που αντιμετώπιζαν οι θαυμαστές τους καλλιτέχνες.
Πώς εξηγείτε τη διαχρονικότητα στα τραγούδια σας;
Τότε υπήρχε μία αλήθεια, υπήρχε μία έμπνευση μέσα σε αυτά τα κομμάτια. Είχες ένα στίχο που έβγαινε από τους στιχουργούς επειδή είχαν ζήσει τέτοιες καταστάσεις και τις αποτύπωναν. Υπήρχε μία αλήθεια στη φωνή. Υπήρχε αγνότητα. Και η νεολαία πλέον γυρίζει στα παλιά τραγούδια διότι βγάζουν μία αλήθεια. Οπότε εμείς οι παλιοί, πρέπει να ευχαριστήσουμε το youtube που μας δίνει την ευκαιρία ενός διαύλου με την νεολαία, η οποία παρακολουθεί το youtube. Άλλωστε αυτή είναι η αιτία που δεν κυκλοφορούν πια οι δίσκοι και τα cd.
Η μουσική ενώνει;
Music unites people λένε. Η μουσική ενώνει τον κόσμο. Είναι μία διεθνής γλώσσα επικοινωνίας, παγκοσμίως. Ενώνει συναισθήματα, ενώνει ανθρώπους. Μέσα από ένα υπέροχο στίχο έχουμε ερωτευτεί. Γενικά δυναμώνει το συναίσθημα. Σε κάνει να νιώθεις πιο ζωντανός. Όπως όλοι, έχω αναμνήσεις τρελές ακούγοντας κάποιο τραγούδι. Μέσα από το στίχο έχω γυρίσει στο παρελθόν και αυτό μου δημιουργεί ένα συναίσθημα συγκίνησης. Με το "Σαν ένα όνειρο" έχουν έρθει πολλοί και μου έχουν πει ότι έχουν παντρευτεί κιόλας. Είναι μαγική υπόθεση η ύπαρξη της μουσικής και το πόσο μπορεί να προσφέρει.
Κάτι ακραίο που έχει κάνει κάποιος φαν;
Ένα τρελό είναι ένα περιδέραιο το οποίο μου το έστειλε ένας άγνωστος που δεν εμφανίστηκε ποτέ. Ένα περιδέραιο γεμάτο μπριγιάν, ένα δάκρυ γεμάτο μπριγιάν. Εγώ λοιπόν, σαν αφηρημένη μαζί με όλα μου τα χρυσαφικά που είχα πάρει στην Αυστραλία σε μία περιοδεία, τότε που είχα πάει με τον Ρόμπερτ, και ενώ ένας ταξιτζής κλαιγόταν ότι έχει τέσσερα παιδιά και δεν έχει να ζήσει, λίγο πριν το Πάσχα ήταν, εντελώς αφηρημένα εγώ του χάρισα, αφού ξέχασα το τσαντάκι με όλα αυτά τα χρυσαφικά. Σίγουρα αυτός ο ταξιτζής θα έκανε πολλά Πάσχα με αυτά. Εκτός αν τα βρήκε κάποιος πελάτης που μπήκε και δεν το μάθαμε ποτέ.
Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;
Κάνουμε περιοδεία το Πρώτο μας πάρτυ. Θα είμαστε στον Άλιμο, στο Φάληρο, ξανά στο Ελληνικό, στη Θεσσαλονίκη και στη Χαλκίδα.
Συνέντευξη από τη Λυδία Καραθανάση
Συνέντευξη από τη Λυδία Καραθανάση
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου