Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος βρίσκομαι στην όμορφη Σάμο. Στο νησί του Πυθαγόρα και του καλού κρασιού. Τι καλύτερο όμως από ένα ποτήρι Σαμιώτικο κρασί που συνοδεύεται από ένα ανάλαφρο, καλοκαιρινό πιάτο. Έτσι, δε χάνω χρόνο και επισκέπτομαι το Νίκο και το Pasta Cinque στο Βαθύ, στην πλατεία Πυθαγόρα. Το μαγαζί του Νίκου ήδη φαίνεται πριν καν φτάσεις στην πλατεία. Ψηλό, άσπρο, με γαλάζια φωτάκια που το κάνει να ξεχωρίζει από μακριά δίνοντας παράλληλα μία καλοκαιρινή αίσθηση. Καθώς μπαίνεις, το πρώτο πράγμα που θα σου τραβήξει την προσοχή είναι ένα κάδρο, το οποίο όπως μου είπε ο Νίκος έχει μέσα κρυσταλλοποιημένη άμμο και μακαρόνια. Πάνω από τα μακαρόνια ένα μικρό άσπρο ταμπελάκι που γράφει με γαλάζια γράμματα "Pasta Cinque". Αν κοιτάξεις περισσότερο και φυσικά αν έχεις και τη φαντασία του Νίκου θα δεις ότι τα μακαρόνια έχουν τοποθετηθεί έτσι ώστε να φαίνεται πως από μέσα τους αναδύεται το Pasta Cinque. Στο μαγαζί κυριαρχεί το λευκό ξύλο και γύρω από τα τραπέζια, στον τοίχο, ντεκόρ με μπουκάλια κρασιού. Παρατηρώντας λοιπόν όλα αυτά και δοκιμάζοντας τα πιάτα του Νίκου, θέλησα να μάθω οτιδήποτε "κρύβεται" πίσω από αυτά, καθώς και οποιαδήποτε συναίσθημα του Νίκου για τα όσα έχει δημιουργήσει.
Πώς αποφάσισες να φτιάξεις ένα τέτοιο μαγαζί στη Σάμο;
Εδώ τίθεται το θέμα της διαφορετικότητας. Όταν θες να εισέλθεις σε ένα τέτοιο χώρο πρέπει να έχεις μία καλή ιδέα. Ακούς τον κόσμο, τον ψυχολογείς. Ο κόσμος ζητούσε κάτι διαφορετικό. Ισχυριζόταν ότι έχουμε πλέον τα ίδια και τα ίδια. Ό,τι νέο μπαίνει στην αγορά δεν είναι νέο, αλλά παλιό. Οπότε κάπου εκεί, είχα το θράσος να κάνω ένα νέο εγχείρημα σε ένα νησί όπως είναι η Σάμος. Αυτό το εγχείρημα ήταν πολύ διαφορετικό.
Έχοντας ήδη ένα μαγαζί, πάλι στο χώρο της εστίασης, αλλά άλλου είδους, δε φοβήθηκες ότι μπορεί να διχαστεί ο κόσμος και ένα από τα δύο να χάσει;
Αυτό υπάρχει. Πράγματι ο κόσμος μπορεί να σκεφτεί πώς εσύ από ένα ψητοπωλείο, έχεις μάθει μία δημιουργική κουζίνα. Εγώ θα σου πω ότι το θέμα είναι η ομάδα. Αν θες να κάνεις κάτι φτιάχνεις μία ομάδα που θα στηρίζει την ιδέα σου. Από εκεί και πέρα, όχι δε φοβήθηκα γιατί έδωσα στον τόπο μου. Δεν είναι ότι εισέπραξα μόνο και έφυγα. Έχουμε ένα μαγαζί, μία οικογενειακή επιχείρηση, είκοσι πέντε χρόνια, την οποία στηρίζει όλος ο κόσμος. Εμείς αποφασίσαμε να δώσουμε κι άλλο στον κόσμο. Θεωρώ πως ένα τέτοιο μαγαζί έχει ανεβάσει το επίπεδο της Σάμου. Δεν το φοβήθηκα γιατί κάνω κάτι καλό, ανεβάζω κι άλλο τον πήχυ.
Υπήρξαν δυσκολίες στην αρχή;
Πολλές. Στην αρχή ο κόσμος έρχεται να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό, να δοκιμάσει τι είναι αυτό το νέο, αυτό που εσύ έκανες. Όμως επειδή κάθε αρχή και δύσκολη, συγκεκριμένα εμείς, αντιμετωπίσαμε πολλές δυσκολίες, διότι κάναμε ένα νέο project και μία νέα μόδα σε ένα τόπο ο οποίος δεν ήταν ακόμα πολύ εκπαιδευμένος σε αυτό. Οπότε έχεις και να δώσεις και να περάσεις στον κόσμο αυτό που εσύ θες. Οπότε είναι διπλή η δυσκολία. Πρέπει να μάθεις ένα νέο στυλ. Δεν είμαστε όλοι αυτού του στυλ. Είναι επίσης δύσκολο σε μία δημιουργική κουζίνα να έχεις εξειδικευμένα υλικά και μηχανήματα. Όταν όμως υπάρχει καλή θέληση και προμηθευτές στο νησί που βοηθούν είσαι εντάξει. Στην αρχή βέβαια σου φαίνονται όλα βουνό.
Σίγουρα έχεις έλλειψη προσωπικού χρόνου. Πώς το αντιμετωπίζεις αυτό;
Είμαι μεγαλωμένος μέσα σε μαγαζιά, κυρίως εστιατόρια. Ο πατέρας μου ασχολείται με το χώρο της εστίασης πάνω από τριάντα χρόνια. Εμένα η καθημερινότητά μου είναι να ασχολούμαι με τα μαγαζιά. Ο προσωπικός χρόνος όπως λες, είναι τρομερά πολύτιμος. Αλλά όταν κάθε μέρα συναναστρέφεσαι κόσμο ο οποίος φαίνεται ότι μένει ευχαριστημένος, δεν μπορείς να ελέγξεις την ενέργεια που σου προκαλεί αυτό και πηγάζει από μέσα σου. Από εκεί και πέρα, προσωπικός χρόνος επιβάλλεται να υπάρχει γι'αυτό και φροντίζουμε μία φορά το χρόνο, μία βδομάδα κάθε ένα μέλος της οικογένειας να φεύγει, να πηγαίνει κάπου να ξενοιάζει. Δύσκολο, δε γίνεται πάντα. Αν δε θες αυτή τη δουλειά, δε μπορείς να την κάνεις, θέλει γερό στομάχι. Αντιμετωπίζεις δυσκολίες, γούστα, μηχανήματα, κτίρια, αν όμως το θες πραγματικά τα καταφέρνεις.
Τι πιστεύεις ότι είναι αυτό που πρέπει να διακρίνει ένα καλό restaurant;
Να μην αμελείς πράγματα. Να μην πεις δε βαριέσαι δώστο, δε βαριέσαι, εντάξει είναι. Αυτό είναι ό,τι χειρότερο μπορείς να πεις σε ένα τέτοιου τύπου μαγαζί. Πρέπει να έχεις μεράκι, πρέπει να είσαι όλη μέρα πάνω από κάθε πράγμα το οποίο κάνεις. Δε μπορείς να αφήσεις κάτι στην τύχη του. Πρέπει να δίνεις αγάπη, όσο κοινότοπο και αν ακούγεται αυτό. Κάτι το οποίο δε θα έδινες να φάει ο σύντροφός σου, το παιδί σου, ο γονιός σου, να μην το δώσεις και στον κοσμο. Οπότε τι κάνεις; Από το πρωί που θα πας, οποιοσδήποτε έρθει στο μαγαζί πρέπει να φύγει ευχαριστημένος. Δεν αφήνεις τίποτα στην τύχη. Είμαστε δεκαέξι με δεκαεφτά ώρες την ημέρα στη δουλειά μας, οπότε θα ήταν άδικο και ανώφελο να αφήνεις πράγματα στην τύχη τους. Πρέπει όλα να έχουν την προσοχή που τους αρμόζει. Γιατί οι επιχειρήσεις είναι σαν μία τραμπάλα. Ο κόσμος είναι στην μία άκρη και εσύ είσαι στην άλλη. Αν χάσεις τον κόσμο, έχεις πέσει.
Κάποιο ακραίο σκηνικό που σου έχει συμβεί με πελάτη;
Καθημερινά υπάρχουν σκηνικά. Έχει τύχει μία φορά ένας πελάτης να μην μείνει ευχαριστημένος αλλά να αντιδράσει λίγο περισσότερο οξύθυμα. Να μιλάει άσχημα, να βρίζει, να μπει μέσα στην κουζίνα και να βρίσει και τους ανθρώπους εκεί. Προσπαθούσα να του εξηγήσω ότι "αν έχουμε κάνει κάτι λάθος, πείτε το μας επί τόπου να το διορθώσουμε, να το αλλάξουμε. Αν δεν σας αρέσει το στυλ που σερβίρουμε, δε μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο. Θα σας παρακαλούσα να μην πληρώσετε τίποτα, απλώς να αποχωρήσετε από το μαγαζί". Και επειδή του μίλησα τόσο ευγενικά, πριν φύγει, έρχεται μέσα συγκινημένος, έχει βάλει τα κλάματα και μου λέει "σε ευχαριστώ, είσαι ό,τι καλύτερο έχω συναντήσει ποτέ." Γιατί μου λέει "εγώ είμαι κυκλοθυμικός και πριν πέντε λεπτά έβριζα". Με πήρε αγκαλιά κι από τότε είναι κάθε μέρα στο μαγαζί μου. Είναι όλα λεπτές γραμμές. Πρέπει να έχεις υπομονή και να μην το τραβάς στα άκρα. Δεν ξέρεις σε τι κατάσταση είναι και ο άλλος, τι έχει περάσει όλη μέρα.
Η όμορφη Σάμος μας έχει μεταναστευτικό κύμα. Αυτό δημιουργεί πρόβλημα στην κίνηση των μαγαζιών;
Η Σάμος αντιμετωπίζει χρόνια κάποια θέματα τα οποία νομίζω σιγά σιγά τα έχει βάλει σε σειρά, σε σωστό δρόμο. Όμως γενικά έχουμε μία τάση να τα ρίχνουμε και κάπου αλλού. Δηλαδή αυτή τη στιγμή θεωρούμε ότι μας έχει κάνει μία ζημιά το μεταναστευτικό. Εγώ νομίζω ότι και πριν από αυτό το φαινόμενο δεν ανθίζαμε. Αλλά πιστεύω μέσα από θετική ενέργεια και μέσα από κινήσεις δικές μας όλα αντιμετωπίζονται. Δε μπορώ να τα βάλω με τους ανθρώπους οι οποίοι έρχονται εδώ από άλλες χώρες, αλλά ούτε και με τον κόσμο εδώ. Όλοι έχουν δίκιο. Όλοι θέλουμε να κοιτάξουμε ένα καλύτερο μέλλον. Εμείς οι ίδιοι πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτά τα θέματα πιο ψύχραιμα, με περισσότερη ενέργεια. Δε μπορούμε να λέμε ότι η Σάμος δεν πάει καλά γιατί έχει λαθρομετανάστες. Η Σάμος θα πάει μπροστά, γιατί είμαστε εμείς που θέλουμε να πάει μπροστά και θα την κάνουμε να πάει μπροστά. Χρειάζονται ιδέες και όρεξη. Έτσι θα αντιμετωπιστούν όλα. Και νομίζω υπάρχουν δείγματα. Την προηγούμενη βδομάδα, υπήρχε η Λευκή νύχτα που μας έδωσε τρανό δείγμα. Το Βαθύ ήταν ασφυκτικά γεμάτο, πλημμύρισε από κόσμο. Μία τρομερή βραδιά. Όλο το Βαθύ είχε μία ενέργεια και μία ψυχολογία απίστευτη, οπότε αυτό γιατί να μην το κάνουμε καθημερινότητα.
Ας υποθέσουμε ότι σε ώρα αιχμής στο μαγαζί, έχεις τρία τραπέζια ελεύθερα και σε ένα από αυτά έρχεται να κάτσει κάποιος ξένος, από τους ανθρώπους που είναι λαθρομετανάστες στη χώρα μας. Σίγουρα κάποιοι θα ενοχληθούν. Εσύ πώς θα το χειριστείς;
Είναι ένα πολύ λεπτό ζήτημα αυτό, διότι μερικοί άνθρωποι δεν θέλουν. Το θέμα είναι ότι εάν εμείς αντιμετωπίζουμε τον ξένο με αυτόν τον τρόπο θα μείνει για πάντα ξένος. Δε θα γίνει ποτέ ένας από εμάς. Επιμένω και λέω ότι κάποιοι λόγοι έχουν φέρει αυτή την κατάσταση. Θεωρώ ότι με ψυχραιμία και με ήρεμη αντιμετώπιση μπορεί να εξομαλυνθεί λίγο αυτός ο χαμός που γίνεται. Νομίζω ότι εάν βάλουμε όλοι νερό στο κρασί μας, είμαστε πιο ψύχραιμοι και σκεφτούμε ότι όλοι έχουμε δικαίωμα στη ζωή. Κάπου εκεί, με αυτό το σκεπτικό, θα περάσουν όλα.
Πόσο δύσκολο είναι να συντονίζεις ένα ολόκληρο μαγαζί;
Αυτή είναι η ενέργειά μας. Για να το κάνεις αυτό πρέπει να είσαι και λίγο τρελός, να σου αρέσει πολύ αυτό. Η πίεση της δουλειάς. Το άγχος να βγει σωστά η δουλειά, να μην κάνεις κανένα λάθος. Αυτό σου δίνει ενέργεια.
Μία συμβουλή σε ανθρώπους της ηλικίας σου για τη νέα επιχειρηματικότητα;
Η συμβουλή που θα έδινα είναι πως οποιοσδήποτε θέλει να τολμήσει κάτι, εκτός του να το ωριμάσει στο μυαλό του, χρειάζεται να έχει μία πολύ καλή ιδέα. Όλα είναι η σύλληψη της ιδέας. Μετά λες πως μπορώ να την κάνω. Νομίζω ότι επειδή είναι μία πολύ δύσκολη εποχή, διότι η κρίση μας έχει επηρεάσει όλους, αλλά και γενικά το σύστημα αυτή τη στιγμή δε βοηθάει τους επιχειρηματίες, πόσο μάλλον τους νέους επιχειρηματίες, καθώς δεν υπάρχει δίκαιο σύστημα, θέλει πολλή προσπάθεια. Όχι μόνο να ισορροπήσεις στο σύστημα, αλλά να βοηθηθείς και από αυτό για να ανέβεις. Θεωρώ πως ένας νέος επιχειρηματίας πρέπει να έχει σκεφτεί αυτό που πάει να κάνει και να μην φοβάται την αποτυχία. Γιατί αν ξεκινάς με το φόβο της αποτυχίας, είναι σίγουρο ότι θα αποτύχεις.
Συνέντευξη από τη Λυδία Καραθανάση
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου