Ταλαντούχος και γοητευτικός. Θεωρεί τη δουλειά του μαγεία. Είναι ο Αντρέας Κωνσταντινίδης και βλέποντας την παραστάση στην οποία παίζει αυτό τον καιρό, θέλησα να του κάνω μερικές ερωτήσεις.
Αν σου ζητούσα να συστηθείς μόνος σου, τι θα έλεγες για σένα;
Είμαι ο Ανδρέας Κωνσταντινίδης ηθοποιός και performer
Πώς ήρθε η υποκριτική στη ζωή σου;
Στην τρίτη γυμνασίου ανεβάσαμε τον "Φον Δημητράκη" του Ψαθά και εγώ έκανα τον ομώνυμο ρόλο. Γοητεύτηκα τόσο πολύ από την εμπειρία της πρόβας και των δύο παραστάσεων που κάναμε που όταν άκουσα τα γέλια και τα χειροκροτήματα του κοινού κάπως ένιωσα και ήθελα να το ξαναζήσω.
Αντιμετώπισες δυσκολίες στην αρχή της καριέρας σου;
Οι δυσκολίες σε αυτό το επάγγελμα δεν σταματούν ποτέ! Μη σου πω ότι στην αρχή τα πράγματα ήταν πιο εύκολα από ότι είναι τώρα!
Θέατρο ή τηλεόραση;
Χωρίς σκέψη θα σου έλεγα θέατρο παρόλο που μ'αρέσουν και τα δύο για διαφορετικούς λόγους. Η τηλεόραση έχει δικούς της κώδικες και μια τεράστια δύναμη αφού μπορεί και μπαίνει σε κάθε σπίτι ώστε να σε κάνει γνωστό. Το θέατρο είναι ένας ζωντανός οργανισμός που σε εξελίσσει, σε κάνει δημιουργικό και σε μαγεύει.
Πώς ορίζεις το χιούμορ; (Αν δηλαδή αυτό ορίζεται)
Δεν μπορώ να το ορίσω, αλλά σίγουρα να το διαχωρίσω. Είναι υποκειμενικό βέβαια αλλά πιστεύω πως όταν καταφέρνεις να κάνεις τον άλλον να γελάσει, αυτοσαρκάζοντας, σατιρίζοντας, βλέποντας ή κάνοντας μια παρωδία και όλα αυτά με έξυπνο τρόπο, τότε αναφέρομαι στο έξυπνο χιούμορ και θαυμάζω αυτούς που το έχουν.
Ποιες δυσκολίες έχει η καθημερινότητά σου ως ηθοποιός;
Η καθημερινότητα ποικίλει ανάλογα την περίοδο και τον χώρο που εργάζεσαι. Όταν είσαι σε περίοδο πρόβας στο θέατρο, οι δυσκολίες είναι η κούραση, να βρεις το ρόλο ο προβληματισμός στο πως θα στηθεί το έργο, η αγωνία για το αποτέλεσμα. Αν κάνεις τηλεόραση, η αναμονή των λήψεων, τα πολύωρα γυρίσματα καθώς και οι καιρικές συνθήκες όταν αυτά είναι εξωτερικά. Όταν δεν εργάζεσαι οι δυσκολίες περιορίζονται σε μία... πως θα βρεις δουλειά!
Κάτι αστείο, κάποιο ευτράπελο που σου έχει συμβεί επί σκηνής;
Σε μία παράσταση που έπαιζα σε ένα παιδικό θέατρο ένα κρύο πρωινό Δευτέρας ύστερα από ένα έντονο Σαββατοκύριακο δύο διπλών παραστάσεων και δύο μεταμεσονύκτιων, έβγαινα σε μία σκηνή όπου ήμουν υποτίθεται άρρωστος και ξαπλωμένος μέσα στα ζεστά βελούδα και... με πήρε ο ύπνος για λίγο! Ευτυχώς όμως άκουσα και πρόλαβα να ατακάρω τη συνάδελφο που επανέλαβε πιο δυνατά χωρίς να γίνει αντιληπτό αλλά το συναίσθημα μόλις ξύπνησα δεν περιγράφεται.
Έχεις σκεφτεί ποτέ αν θα ήθελες να είσαι ηθοποιός σε μία άλλη εποχή;
Ναι, δεν συζητώ για την εποχή της αρχαιότητας που τα έργα της παίζονται ακόμα και σήμερα το ίδιο επίκαιρα. Ήθελα να έβλεπα πως αντιμετώπιζαν τις πρόβες, τις παραστάσεις, τους κώδικες τους εν γένει. Έχω όμως επίσης σκεφτεί πως θα ήθελα να ήμουν στη δεκαετία του εξήντα και να είχα μπορέσει να συνεργαστώ με ηθοποιούς όπως ο Παπαγιανόπουλος, η Βλαχοπούλου, ο Μακρής και πολλοί άλλοι.
Τι σημαίνει για σένα ηθοποιός;
Σημαίνει μαγεία... είναι για μένα μαγεία να μπορείς για ορισμένο χρόνο να γίνεσαι κάποιος άλλος και να ζεις μια άλλη πραγματικότητα.
Βλέπεις τον εαυτό σου σε τυχόν επαναλήψεις;
Μόνο αν πετύχω κάποια κατά τύχη αλλά επειδή δεν βλέπω και πολύ τηλεόραση πολύ σπάνιο.
Ο θεατής ταυτίζεται με τον ηθοποιό;
Και βέβαια, πολλές φορές καταστάσεις και συμπεριφορές που βλέπουμε στο θέατρο μας φαίνονται πολύ οικίες, άλλωστε το θέατρο είναι ένας αντικατοπτρισμός της ζωής.
Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια από τώρα;
Δεν τον φαντάζομαι καν.
Πού σε βρίσκουμε αυτό τον καιρό;
Στην παράσταση "Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης" στο θέατρο Αθηνά μέχρι 16/9 με τον Σπύρο Πούλη, Σοφία Βογιατζάκη, Κωνσταντίνο Καζάκο, Κατερίνα Θεοχάρη, Τάκη Βλαστό, Βασίλη Γιακουμάρο και Μαριλένα Ράδου σε σκηνοθεσία Βασίλη Θωμόπουλου.
Συνέντευξη από τη Λυδία Καραθανάση
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου