Όμορφη και ταλαντούχα. Αγαπάει τη δουλειά της και όπως μου είπε καθώς μιλούσαμε δεν πιστεύει στην τύχη. Είναι η Ευγενία Σαμαρά και αυτό το πρωινό Σαββάτου την "ανέκρινα".
Αν σου ζητούσα να συστηθείς μόνη σου, τι θα έλεγες για σένα;
Είμαι η Ευγενία Σαμαρά, είμαι από τη Θεσσαλονίκη, έζησα και μεγάλωσα εκεί. Σπούδασα Γεωπονία με στόχο να ασχοληθώ με την αρχιτεκτονική, κάτι το οποίο δεν έκανα γιατί παράλληλα είχα σαν όνειρο να σπουδάσω υποκριτική στη δραματική σχολή όπου και ξεκίνησα. Δούλεψα κάποια χρόνια στη Θεσσαλονίκη στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση και το θέατρο. Πριν τέσσερα χρόνια μετακόμισα στην Αθήνα. Δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα, περνάω καλά και δουλεύω εκατό τοις εκατό πάνω σε αυτό που θέλω.
Πώς ήρθε η υποκριτική στη ζωή σου;
Ήρθε σε πολύ μικρή ηλικία, δηλαδή άρχισα να παίζω θέατρο λόγω σχολικών συνθηκών. Ήμουν σε ένα σχολείο που έδινε μεγάλη βάση σε όλες τις τέχνες, οπότε υπήρχε ένα κομμάτι θεατρικό, μία ομάδα, ένα Club όπως λεγόταν, το οποίο διοργάνωνε κάθε χρόνο θεατρικές παραστάσεις. Ημουν εκεί από πολύ μικρή. Σχεδόν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Μέχρι και τη Γ Λυκείου έκανα αυτό. Από τα έξι- εφτά έλεγα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός. Οπότε είχε μπει ήδη το μικρόβιο, ήξερα τι ήθελα να κάνω. Γύρω στα δεκάξι, δεκαεφτά, δεκαοχτώ, λόγω κάποιων πεποιθήσεων και φοβιών από μεγαλύτερες γενιές, με έκαναν να το ξανασκεφτώ. Μπήκα στο τρυπάκι αλλά ευτυχώς βγήκα γρήγορα. Ήμουν ένα χρόνο στην Γεωπονία, μετά μπήκα στο θέατρο. Συνέχισα τη σχολή αλλά πολύ γρήγορα είπα στον εαυτό μου "όντως θες να είσαι εδώ;". Ουσιαστικά, τελείωσα τη σχολή γιατί είμαι τελειομανής και μου φαίνεται, αν και δεν ισχύει αυτό, λίγο αποτυχία να μην το κάνεις. Στο μυαλό μου ήταν έτσι τα πράγματα.
Αντιμετώπισες δυσκολίες στην αρχή της πορείας σου;
Δεν υπήρχαν ιδιαίτερες δυσκολίες. Δεν θα πω ότι ήμουν από τους τυχερούς, γιατί δεν πιστεύω στην τύχη. Όμως ήταν κάπως έτσι τα πράγματα που πήγαν εύκολα. Τελείωσα τη σχολή και το κυνήγησα αρκετά. Όταν τελείωσα τη σχολή σκέφτηκα ότι θέλω να κάνω μία παράσταση και με ένα άλλο παιδί που ήμασταν τότε στη σχολή, γράψαμε ένα έργο, το σκηνοθετήσαμε, κάναμε την παραγωγή, οπότε ξεκίνησα κάνοντας ξαφνικά όλα τα πόστα. Αυτό ήταν εξαιρετική εμπειρία, αγχωτική, αλλά εξαιρετική. Πέρασα πολύ ωραία και δοκιμάστηκα πάρα πολύ σε όλα. Συν τοις άλλοις πήγε πάρα πολύ καλά. Έτσι, με είδαν κάποιοι άνθρωποι εκεί στη Θεσσαλονίκη και με πήραν και σε επόμενη δουλειά και αυτό άρχισε να πηγαίνει domino. Όταν ήρθα στην Αθήνα, μπορώ να σου πω ότι τον πρώτο χρόνο δυσκολεύτηκα. Περισσότερο υπό την έννοια ότι είχα κλεισμένα κάποια πράγματα, δηλαδή συζητήσεις και ψιλοκανονισμένα και κάπου ακυρώνονταν όλα και το πρόγραμμα που έκανα στο κεφάλι μου άλλαζε μονίμως. Ήταν αρκετά δύσκολο γιατί ήμουν σε μία άλλη πόλη που έπρεπε κάπως να ζήσω. Τα λεφτά που είχα μαζέψει τελείωναν και εκεί άρχισα να πιέζομαι και να ζορίζομαι. Ευτυχώς όμως όλα πήγαν καλά. Βρέθηκε η λύση. Συνήθως έτσι γίνεται, τουλάχιστον για μένα, όταν νομίζεις ότι δεν υπάρχει λύση, βρίσκεις αυτό που πρέπει.
Τι θέση έχουν τα επαγγελματικά στη ζωή σου;
Αρκετά ψηλή. Είμαι σίγουρη για αυτά που θέλω να κάνω οπότε κινώ τα πράγματα. Δουλεύω πολύ, θέλω να δουλέψω πολύ. Χωρίς όμως να γίνεται εμμονή αυτό το πράγμα. Δεν θα πω δηλαδή ότι υπάρχει μόνο η δουλειά. Βέβαια τώρα είμαι και σε μία πενταετία που τα πράγματα έρχονται έτσι και που εγώ έχω την ανάγκη να δουλέψω πολύ. Ωστόσο, είμαι άνθρωπος που θέλω να κάνω οικογένεια και κάποια στιγμή θέλω να αράξω για να κάνω ένα παιδί. Όμως τώρα, είμαι πολύ παραγωγική.
Έχεις σκεφτεί ποτέ αν θα ήθελες να είσαι ηθοποιός σε μία άλλη εποχή;
Ίσως σε ένα άλλο μέρος. Δηλαδή θα ήθελα να είμαι σε μία χώρα που προάγει κινηματογράφο. Και όταν τον λέω προάγει κινηματογράφο, εννοώ μία χώρα όπως η Γαλλία, ή ίσως και η Ιταλία. Σε άλλη εποχή, δεν το έχω σκεφτεί. Στην Ελλάδα ας πούμε, θα έπρεπε να είμαι κάποια χρόνια πριν, που οι ηθοποιοί έβγαζαν λεφτά. Γιατί τώρα, ζορίζονται. Το επάγγελμα είναι λίγο πιο δύσκολο.
Θυμάσαι την πρώτη φορά που είδες τον εαυτό σου στην τηλεόραση; Πώς ένιωσες;
Θυμάμαι. Ήταν στο ράδιο αρβύλα. Η πρώτη μου εμφάνιση δεν ήταν ως ηθοποιός, ήταν στην εκπομπή. Θυμάμαι ότι το είχαν γράψει οι γονείς μου, γιατί ήταν live οπότε ήμουν εκεί. Το είχαν γράψει λοιπόν, μπήκα στο σπίτι, φορούσα άσπρα ρούχα, total white για κάποιο λόγο (γέλιο), ήμουν δεκαεννιά χρόνων. Με έβλεπα και έλεγα ότι είμαι πολύ ψαρωμένη. Είμαι λίγο αυστηρή με μένα. Εντάξει δεν είχα τρελαθεί, αλλά ούτε και απογοητευτεί. Ως ηθοποιό, με είδα στην "Εκδρομή". Είναι περίεργο να βλέπεις τον εαυτό σου, γιατί παρατηρείς πράγματα που δεν θα παρατηρούσες σε άλλους. Ας πούμε πως γράφει το πρόσωπό σου. Παρατηρείς λίγο περισσότερο εσένα και σου φαίνονται όλα πιο αυστηρά, πιο υπερβολικά.
Ηθοποιός σημαίνει...;
Να σου πω φως; Ηθοποιός σημαίνει σίγουρα ότι έχεις κάποια ψυχολογικά προβλήματα για να επιλέξεις να κάνεις αυτό το επάγγελμα. Αυτό το επάγγελμα έχει πολύ τρέλα. Μαζοχισμό, αν όχι ψυχολογικά προβλήματα. Βασικά νομίζω ότι ηθοποιός δεν είναι επάγγελμα. Είναι κάτι που σχετίζεται με την έκφραση των ανθρώπων που το επιλέγουν. Γενικότερα, όλο αυτό έχει πολλά συναισθήματα. Ναι μεν το επιλέγεις γιατί σου αρέσει αυτό που κάνεις, αλλά είναι και ένας τρόπος να είσαι πολλοί άνθρωποι. Για μένα έχει ένα μαζοχιστικό και ένα ψυχοθεραπευτικό κομμάτι.
Κάτι αστείο, κάποιο ευτράπελο που σου έχει συμβεί επί σκηνής;
Πέρυσι στο Grease έγιναν πολλά, όχι όμως καταλάθος. Πειράζαμε αρκετά ο ένας τον άλλον οπότε γελούσαμε πολύ. Ωστόσο, αυτό που θυμάμαι είναι ότι είχε τύχει να κολλήσω και κάποια δευτερόλεπτα να κοιτάω τους φίλους μου που παίζαμε μαζί και να τα λέω στο περίπου. Ξέρεις δεν ήταν σεντόνι του τύπου δεν μιλάω καθόλου, ήταν σεντόνι του τύπου τα λέω στο περίπου και εσείς κάντε ότι είναι το σωστό.
Ευγενία, θα ξαναέκανες ραδιόφωνο;
Έχω κάνει ραδιόφωνο εφτά χρόνια. Ναι, θα το ξανάκανα. Με τεράστια χαρά. Το λατρεύω το ραδιόφωνο. Βέβαια στην Αθήνα, με ενοχλεί το γεγονός ότι υπάρχουν ηχολήπτες. Εγώ όταν έκανα ραδιόφωνο, ηχοληψία κάναμε εμείς. Δηλαδή εμείς διαλέγαμε τα κομμάτια που θα παίξουν, ανάλογα το mood, αυτό λίγο με χαλάει. Εκτός αν πάω να κάνω μαζί με κάποιον άλλον κάτι άλλο από αυτό που έκανα, γιατί έκανα μουσική. Έβαζα μουσική ανάλογα με τη διάθεση και την ψυχολογία μου.
Πώς ορίζεις το χιούμορ;
Δεν ξέρω αν ορίζεται. Το χιούμορ νομίζω είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων, ευφυίας, αντίληψης, το οποίο διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Έχει να κάνει πολύ με το που και το πως μεγάλωσες, πως έχεις διαμορφώσει το χαρακτήρα σου. Το χιούμορ, είναι ένα χαρακτηριστικό που εκτιμώ πολύ στους ανθρώπους και το οποίο με έναν τρόπο επιλέγω να έχουν οι άνθρωποι γύρω μου. Δε θα μπορούσα να κάνω στενή παρέα με κάποιον που δεν έχει χιούμορ.
Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια από τώρα;
Θέλω να είμαι ήρεμη, να έχω κάνει τις συνεργασίες που θέλω, ναι έχω κάνει οικογένεια, να περιστοιχίζομαι από τους ανθρώπους που θέλω. Δε μπορώ να σου πω πιο συγκεκριμένα γιατί αυτά αλλάζουν επειδή αλλάζουμε εμείς.
Πού σε βρίσκουμε αυτό τον καιρό;
"Όσο έχω εσένα" στο ΣΚΑΪ, ξεκινάμε στις 23 την Κυριακή με διπλό επεισόδιο και από Δευτέρα 18:45. Μου αρέσει πολύ αυτή η δουλειά, έχει πολύ ωραίο cast και θεωρώ ότι αυτό είναι επιτυχία. "Μάγισσες της Σμύρνης", ξεκινάμε 10 Οκτώβρη στο Παλλάς.
Συνέντευξη από τη Λυδία Καραθανάση
Αν σου ζητούσα να συστηθείς μόνη σου, τι θα έλεγες για σένα;
Είμαι η Ευγενία Σαμαρά, είμαι από τη Θεσσαλονίκη, έζησα και μεγάλωσα εκεί. Σπούδασα Γεωπονία με στόχο να ασχοληθώ με την αρχιτεκτονική, κάτι το οποίο δεν έκανα γιατί παράλληλα είχα σαν όνειρο να σπουδάσω υποκριτική στη δραματική σχολή όπου και ξεκίνησα. Δούλεψα κάποια χρόνια στη Θεσσαλονίκη στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση και το θέατρο. Πριν τέσσερα χρόνια μετακόμισα στην Αθήνα. Δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα, περνάω καλά και δουλεύω εκατό τοις εκατό πάνω σε αυτό που θέλω.
Πώς ήρθε η υποκριτική στη ζωή σου;
Ήρθε σε πολύ μικρή ηλικία, δηλαδή άρχισα να παίζω θέατρο λόγω σχολικών συνθηκών. Ήμουν σε ένα σχολείο που έδινε μεγάλη βάση σε όλες τις τέχνες, οπότε υπήρχε ένα κομμάτι θεατρικό, μία ομάδα, ένα Club όπως λεγόταν, το οποίο διοργάνωνε κάθε χρόνο θεατρικές παραστάσεις. Ημουν εκεί από πολύ μικρή. Σχεδόν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Μέχρι και τη Γ Λυκείου έκανα αυτό. Από τα έξι- εφτά έλεγα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός. Οπότε είχε μπει ήδη το μικρόβιο, ήξερα τι ήθελα να κάνω. Γύρω στα δεκάξι, δεκαεφτά, δεκαοχτώ, λόγω κάποιων πεποιθήσεων και φοβιών από μεγαλύτερες γενιές, με έκαναν να το ξανασκεφτώ. Μπήκα στο τρυπάκι αλλά ευτυχώς βγήκα γρήγορα. Ήμουν ένα χρόνο στην Γεωπονία, μετά μπήκα στο θέατρο. Συνέχισα τη σχολή αλλά πολύ γρήγορα είπα στον εαυτό μου "όντως θες να είσαι εδώ;". Ουσιαστικά, τελείωσα τη σχολή γιατί είμαι τελειομανής και μου φαίνεται, αν και δεν ισχύει αυτό, λίγο αποτυχία να μην το κάνεις. Στο μυαλό μου ήταν έτσι τα πράγματα.
Αντιμετώπισες δυσκολίες στην αρχή της πορείας σου;
Δεν υπήρχαν ιδιαίτερες δυσκολίες. Δεν θα πω ότι ήμουν από τους τυχερούς, γιατί δεν πιστεύω στην τύχη. Όμως ήταν κάπως έτσι τα πράγματα που πήγαν εύκολα. Τελείωσα τη σχολή και το κυνήγησα αρκετά. Όταν τελείωσα τη σχολή σκέφτηκα ότι θέλω να κάνω μία παράσταση και με ένα άλλο παιδί που ήμασταν τότε στη σχολή, γράψαμε ένα έργο, το σκηνοθετήσαμε, κάναμε την παραγωγή, οπότε ξεκίνησα κάνοντας ξαφνικά όλα τα πόστα. Αυτό ήταν εξαιρετική εμπειρία, αγχωτική, αλλά εξαιρετική. Πέρασα πολύ ωραία και δοκιμάστηκα πάρα πολύ σε όλα. Συν τοις άλλοις πήγε πάρα πολύ καλά. Έτσι, με είδαν κάποιοι άνθρωποι εκεί στη Θεσσαλονίκη και με πήραν και σε επόμενη δουλειά και αυτό άρχισε να πηγαίνει domino. Όταν ήρθα στην Αθήνα, μπορώ να σου πω ότι τον πρώτο χρόνο δυσκολεύτηκα. Περισσότερο υπό την έννοια ότι είχα κλεισμένα κάποια πράγματα, δηλαδή συζητήσεις και ψιλοκανονισμένα και κάπου ακυρώνονταν όλα και το πρόγραμμα που έκανα στο κεφάλι μου άλλαζε μονίμως. Ήταν αρκετά δύσκολο γιατί ήμουν σε μία άλλη πόλη που έπρεπε κάπως να ζήσω. Τα λεφτά που είχα μαζέψει τελείωναν και εκεί άρχισα να πιέζομαι και να ζορίζομαι. Ευτυχώς όμως όλα πήγαν καλά. Βρέθηκε η λύση. Συνήθως έτσι γίνεται, τουλάχιστον για μένα, όταν νομίζεις ότι δεν υπάρχει λύση, βρίσκεις αυτό που πρέπει.
Τι θέση έχουν τα επαγγελματικά στη ζωή σου;
Αρκετά ψηλή. Είμαι σίγουρη για αυτά που θέλω να κάνω οπότε κινώ τα πράγματα. Δουλεύω πολύ, θέλω να δουλέψω πολύ. Χωρίς όμως να γίνεται εμμονή αυτό το πράγμα. Δεν θα πω δηλαδή ότι υπάρχει μόνο η δουλειά. Βέβαια τώρα είμαι και σε μία πενταετία που τα πράγματα έρχονται έτσι και που εγώ έχω την ανάγκη να δουλέψω πολύ. Ωστόσο, είμαι άνθρωπος που θέλω να κάνω οικογένεια και κάποια στιγμή θέλω να αράξω για να κάνω ένα παιδί. Όμως τώρα, είμαι πολύ παραγωγική.
Έχεις σκεφτεί ποτέ αν θα ήθελες να είσαι ηθοποιός σε μία άλλη εποχή;
Ίσως σε ένα άλλο μέρος. Δηλαδή θα ήθελα να είμαι σε μία χώρα που προάγει κινηματογράφο. Και όταν τον λέω προάγει κινηματογράφο, εννοώ μία χώρα όπως η Γαλλία, ή ίσως και η Ιταλία. Σε άλλη εποχή, δεν το έχω σκεφτεί. Στην Ελλάδα ας πούμε, θα έπρεπε να είμαι κάποια χρόνια πριν, που οι ηθοποιοί έβγαζαν λεφτά. Γιατί τώρα, ζορίζονται. Το επάγγελμα είναι λίγο πιο δύσκολο.
Θυμάσαι την πρώτη φορά που είδες τον εαυτό σου στην τηλεόραση; Πώς ένιωσες;
Θυμάμαι. Ήταν στο ράδιο αρβύλα. Η πρώτη μου εμφάνιση δεν ήταν ως ηθοποιός, ήταν στην εκπομπή. Θυμάμαι ότι το είχαν γράψει οι γονείς μου, γιατί ήταν live οπότε ήμουν εκεί. Το είχαν γράψει λοιπόν, μπήκα στο σπίτι, φορούσα άσπρα ρούχα, total white για κάποιο λόγο (γέλιο), ήμουν δεκαεννιά χρόνων. Με έβλεπα και έλεγα ότι είμαι πολύ ψαρωμένη. Είμαι λίγο αυστηρή με μένα. Εντάξει δεν είχα τρελαθεί, αλλά ούτε και απογοητευτεί. Ως ηθοποιό, με είδα στην "Εκδρομή". Είναι περίεργο να βλέπεις τον εαυτό σου, γιατί παρατηρείς πράγματα που δεν θα παρατηρούσες σε άλλους. Ας πούμε πως γράφει το πρόσωπό σου. Παρατηρείς λίγο περισσότερο εσένα και σου φαίνονται όλα πιο αυστηρά, πιο υπερβολικά.
Ηθοποιός σημαίνει...;
Να σου πω φως; Ηθοποιός σημαίνει σίγουρα ότι έχεις κάποια ψυχολογικά προβλήματα για να επιλέξεις να κάνεις αυτό το επάγγελμα. Αυτό το επάγγελμα έχει πολύ τρέλα. Μαζοχισμό, αν όχι ψυχολογικά προβλήματα. Βασικά νομίζω ότι ηθοποιός δεν είναι επάγγελμα. Είναι κάτι που σχετίζεται με την έκφραση των ανθρώπων που το επιλέγουν. Γενικότερα, όλο αυτό έχει πολλά συναισθήματα. Ναι μεν το επιλέγεις γιατί σου αρέσει αυτό που κάνεις, αλλά είναι και ένας τρόπος να είσαι πολλοί άνθρωποι. Για μένα έχει ένα μαζοχιστικό και ένα ψυχοθεραπευτικό κομμάτι.
Κάτι αστείο, κάποιο ευτράπελο που σου έχει συμβεί επί σκηνής;
Πέρυσι στο Grease έγιναν πολλά, όχι όμως καταλάθος. Πειράζαμε αρκετά ο ένας τον άλλον οπότε γελούσαμε πολύ. Ωστόσο, αυτό που θυμάμαι είναι ότι είχε τύχει να κολλήσω και κάποια δευτερόλεπτα να κοιτάω τους φίλους μου που παίζαμε μαζί και να τα λέω στο περίπου. Ξέρεις δεν ήταν σεντόνι του τύπου δεν μιλάω καθόλου, ήταν σεντόνι του τύπου τα λέω στο περίπου και εσείς κάντε ότι είναι το σωστό.
Ευγενία, θα ξαναέκανες ραδιόφωνο;
Έχω κάνει ραδιόφωνο εφτά χρόνια. Ναι, θα το ξανάκανα. Με τεράστια χαρά. Το λατρεύω το ραδιόφωνο. Βέβαια στην Αθήνα, με ενοχλεί το γεγονός ότι υπάρχουν ηχολήπτες. Εγώ όταν έκανα ραδιόφωνο, ηχοληψία κάναμε εμείς. Δηλαδή εμείς διαλέγαμε τα κομμάτια που θα παίξουν, ανάλογα το mood, αυτό λίγο με χαλάει. Εκτός αν πάω να κάνω μαζί με κάποιον άλλον κάτι άλλο από αυτό που έκανα, γιατί έκανα μουσική. Έβαζα μουσική ανάλογα με τη διάθεση και την ψυχολογία μου.
Πώς ορίζεις το χιούμορ;
Δεν ξέρω αν ορίζεται. Το χιούμορ νομίζω είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων, ευφυίας, αντίληψης, το οποίο διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Έχει να κάνει πολύ με το που και το πως μεγάλωσες, πως έχεις διαμορφώσει το χαρακτήρα σου. Το χιούμορ, είναι ένα χαρακτηριστικό που εκτιμώ πολύ στους ανθρώπους και το οποίο με έναν τρόπο επιλέγω να έχουν οι άνθρωποι γύρω μου. Δε θα μπορούσα να κάνω στενή παρέα με κάποιον που δεν έχει χιούμορ.
Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια από τώρα;
Θέλω να είμαι ήρεμη, να έχω κάνει τις συνεργασίες που θέλω, ναι έχω κάνει οικογένεια, να περιστοιχίζομαι από τους ανθρώπους που θέλω. Δε μπορώ να σου πω πιο συγκεκριμένα γιατί αυτά αλλάζουν επειδή αλλάζουμε εμείς.
Πού σε βρίσκουμε αυτό τον καιρό;
"Όσο έχω εσένα" στο ΣΚΑΪ, ξεκινάμε στις 23 την Κυριακή με διπλό επεισόδιο και από Δευτέρα 18:45. Μου αρέσει πολύ αυτή η δουλειά, έχει πολύ ωραίο cast και θεωρώ ότι αυτό είναι επιτυχία. "Μάγισσες της Σμύρνης", ξεκινάμε 10 Οκτώβρη στο Παλλάς.
Συνέντευξη από τη Λυδία Καραθανάση
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου