Μαρία Κωνσταντάκη: Χιούμορ είναι το ταλέντο που έχει ένας άνθρωπος σε καθετί που του συμβαίνει να χαμογελάει!!

Λίγο πριν την παράσταση που παίζει η Μαρία στο θέατρο Αλίκη, δώσαμε ραντεβού για να κάνουμε τη δική μας μοναδική κουβέντα. Μόλις συνάντησα τη Μαρία αρχίσαμε να μιλάμε σαν να γνωριζόμαστε καιρό. Γλυκειά, αυθόρμητη και άμεση. 

Μαρία, αν σου ζητούσα να συστηθείς μόνη σου, τι θα έλεγες για σένα;

Θα έλεγα ότι με λένε Μαρία Κωνσταντάκη, είμαι Υδροχόος με σελήνη και ωροσκόπο στο Σκορπιό και στη φορολογική μου δήλωση δηλώνω ηθοποιός.

Σπούδασες στη Νηπιαγωγών και παράλληλα ήσουν στη Δραματική Σχολή Βεάκη. Πώς προέκυψε αυτό;

Από πιο μικρή ήθελα να γίνω ηθοποιός. Αλλά ανήκω και σε μία γενιά που ήθελε να έχεις πάει και πανεπιστήμιο. Είχα δηλώσει και το Θεατρικών Σπουδών αλλά το έχασα για λίγα μόρια. Έτσι μπήκα στη Νηπιαγωγών. Δεν ήταν ότι δε μου άρεσε, κάθε άλλο, μου άρεσαν μάλιστα πολύ και τα μαθήματα ψυχολογίας που υπήρχαν στη σχολή. Όσο καιρό όμως ήμουν φοιτήτρια πήγαινα ούτως ή άλλως στη θεατρική ομάδα του πανεπιστημίου. Περισσότερο με έβλεπε η ομάδα παρά το πανεπιστήμιο. Οπότε τη δεύτερη χρονιά έδωσα στη Δραματική Σχολή και πέρασα. Βέβαια την τελείωσα και την άλλη τη σχολή. Ουσιαστικά, ήξερα ότι ήθελα να δοκιμαστώ στην υποκριτική. Δεν νομίζω ότι θα γινόμουν ποτέ νηπιαγωγός γιατί θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο. Ωστόσο, αν έβλεπα ότι δε με παίρνει ο χώρος μάλλον θα έκανα κάτι άλλο που θα το έβρισκα, δε με φοβάμαι σε αυτά. Και χωρίς δουλειά να μείνω ως ηθοποιός, κάτι θα βρω να κάνω. Μου αρέσει να δουλεύω. Πολά χρόνια δούλευα σερβιτόρα και έβρισκα τη χαρά σε αυτό που έκανα.

Έχεις πει πως αν δεν ήσουν ηθοποιός, θα ήσουν κοινωνική λειτουργός. Γιατί;

Θα ήθελα να βοηθάω ανθρώπους που ούτως ή άλλως λόγω τύχης, ατυχίας έχουν βρεθεί σε μία δυσμενή συνθήκη στη ζωή τους και δεν μπορούν να τη διαχειριστούν.

Μαρία, έχεις πει σε συνέντευξή σου ότι οι γονείς σου δεν ήθελαν να γίνεις ηθοποιός. Τώρα, τόσα χρόνια μετά πώς το αντιμετωπίζουν; Τι σου λένε;

Ο μπαμπάς μου πραγματικά φρίκαρε. Μάλιστα ήταν ένα καλοκαίρι που του είπα ότι θα πάρω μηχανάκι, θα δουλέψω σαν σερβιτόρα και ταυτόχρονα θα μπω στη Δραματική Σχολή. Ήταν χτύπημα για εκείνον. Γιατί κι εγώ πήγα και τα ανακοίνωσα, δεν τα συζητήσαμε. Οπότε έγινε έκρηξη στο σπίτι. Η μαμά μου ήταν πιο υποστηρικτική. Ξέρεις αυτό που οι μαμάδες θέλουν να είσαι καλά και μετά στενοχωριούνται. Μετά από χρόνια λοιπόν, η ιστορία έχει ως εξής, ο μπαμπάς μου χαίρεται πάρα πολύ όταν με βλέπει να παίζω στην τηλεόραση. Η μαμά μου είναι μεν υποστηρικτική αλλά στενοχωριέται όταν δουλεύω πολύ γιατί κουράζομαι πολύ. Και από την άλλη στενοχωριέται όταν δε δουλεύω γιατί δε δουλεύω. Νομίζω και οι δύο θα προτιμούσαν να έχω γίνει νηπιαγωγός. Η μαμά μου θα το έβρισκε λιγότερο βασανιστικό αυτό το πράγμα. Θα ταίριαζε και με όλο το υπόλοιπο κόνσεπτ της να παντρευτώ και να κάνω παιδιά.

Θέλεις να παντρευτείς και να κάνεις παιδιά;

Όχι, θέλει η μαμά μου όμως.

Τρία πράγματα στα οποία λες "ναι" και τρία στα οποία λες "όχι";

Μ'αρέσει πολύ όταν ο άνθρωπος, είτε άντρας, είτε γυναίκα, έχει συνέπεια, δηλαδή αυτό θα σου πει να ισχύει και την επόμενη μέρα. Μ'αρέσει και ο λόγος και η συνέπεια. Μου αρέσει επίσης πολύ το χιούμορ, αλλά περισσότερο από το χιούμορ μου αρέσει ο αυτοσαρκασμός. Μου τη σπάνε πολύ οι εγωκεντρικοί άνθρωποι, που νομίζουν ότι είναι το κέντρο του σύμπαντος, είτε είναι θύματα, είτε είναι θύτες. Γιατί έχεις και πολλούς που κλαίγονται γιατί νιώθουν ότι διαρκώς τους συμβαίνουν πάρα πολύ άσχημα πράγματα. Με ενοχλεί πάρα πολύ η γκρίνια και γενικά το να κάνεις focus στο αρνητικό και όχι στο θετικό. Πάντα υπάρχει κάτι θετικό.

Μαρία, πώς ορίζεις το χιούμορ;

Χιούμορ, νομίζω ότι είναι το ταλέντο που έχει ένας άνθρωπος σε καθετί που του συμβαίνει να χαμογελάει.

Μαρία έχεις χαστουκίσει αγοράκι που σε φίλησε όταν πήγαινες Δημοτικό; Γενικά τι τύπος γυναίκας είσαι; Ποιος θες να κάνει το πρώτο βήμα, ο άντρας ή η γυναίκα;

Ναι, τον χαστούκισα γιατί είμαι γυναίκα Ηπειρώτισσα (γέλιο). Ο Αλέξανδρος, με είχε φιλήσει και εγώ δεν είχα δώσει τέτοιο δικαίωμα, οπότε έγινε τέτοιο σκηνικό.
Επί της ουσίας μου αρέσει να κάνει ο άντρας το πρώτο βήμα. Όμως επειδή είμαι πάρα πολύ ανυπόμονος άνθρωπος και επειδή παλιότερα ήμουν πολύ control freak έκανα κι εγώ πολλές κινήσεις. Τώρα, μεγαλώνοντας, επειδή φαντάζομαι ότι ο άνθρωπος όσο μεγαλώνει γίνεται πιο συντηρητικός, μ'αρέσει ο άλλος να κάνει την κίνηση. Μεγαλώνοντας έχω γίνει πιο κορίτσι.

Έχεις κάποιο απωθημένο από τα εφηβικά σου χρόνια;

Γενικά είχα πολύ ήσυχη εφηβεία, δεν ήμουν επαναστάτρια, αλλά φουλ μουρόχαβλη. Όχι, δεν έχω κάποιο απωθημένο. Η δική μου επανάσταση βγήκε πιο πολύ σε κλείσιμο. Ήμουν κλειστό παιδί, από τα πολύ συνεσταλμένα και ντροπαλά παιδιά. Δηλαδή όταν είπα ότι θα ασχοληθώ με το θέατρο, οι δικοί μου πρέπει να σοκαρίστηκαν, γιατί εγώ στο Δημοτικό ενώ ήμουν εξωστρεφής και κοινωνική, μετά στην εφηβεία δεν ήμουν έτσι. Φοβόμουν πολύ να βρεθώ στη σκηνή. Δύο - τρεις φορές στο Γυμνάσιο είχα λιποθυμήσει από άγχος στη γιορτή του σχολείου επειδή έκανα ένα σαρδάμ.

Κι όταν ανέβηκες πρώτη φορά επαγγελματικά στη σκηνή;

Είχα παίξει σε μία παράσταση πριν τελειώσω τη Δραματική Σχολή και είχα πολύ άγχος. Πάντα έχω άγχος πριν βγω στη σκηνή και πριν ξεκινήσει πλάνο στην τηλεόραση. Έχω πάντα ανάγκη να έχω άγχος. Ποτέ δεν αισθάνομαι ότι είμαι ασφαλής και άνετη. Αλλά δε με ενοχλεί αυτό γιατί θεωρώ ότι είναι ένα δημιουργικό άγχος που σε κρατάει. Ούτως ή άλλως όταν πεις "το 'χω", έχεις τελειώσει κιόλας, δεν έχεις κάτι άλλο να κερδίσεις αν το πεις αυτό, σε οποιοδήποτε επίπεδο, είτε επαγγελματικό, είτε προσωπικό.

Μαρία, η Αστερόπη στο "Μίλα μου βρώμικα" διάβαζε τις βρώμικες σκέψεις των ανδρών. Θα ήθελες να το κάνεις κι εσυ αυτό; Εσύ ως Μαρία, ποιες ικανότητες θα ήθελες να έχεις;

Μπα, δεν νομίζω να έχει και τόσο μεγάλο ενδιαφέρον να διαβάζεις τις βρώμικες σκέψεις των ανδρών. Αν όμως ήθελα να έχω κάποιες μαγικές ικανότητες, θα ήθελα να είμαι αόρατη και να τηλεμεταφέρομαι.

Τι σου αρέσει πιο πολύ στην Αθήνα;

Νομίζω ότι αυτό που μου αρέσει στην Αθήνα, σε σχέση με την επαρχία, είναι ότι υπάρχουν περισσότερες επιλογές και ότι υπάρχει και μία ανωνυμία. Τώρα, σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πόλεις, δε μου αρέσει η Αθήνα. Αλλά έχω μάθει να ζω, είναι ο τόπος μου. Μου αρέσει πολύ ο καιρός της Ελλάδας. Αρχιτεκτονικά όμως θα ήθελα να είναι αλλιώς. Θα ήθελα να έχει περισσότερα πάρκα.

Η εμπειρία σου στο ραδιόφωνο;

Το ραδιόφωνο είναι μεγάλος έρωτας. Αλλά είναι κάτι που δεν το είδα ως κανονική δουλειά, ότι θα πάρω μεροκάματο από εκεί. Μου προέκυψε τελείως συγκυριακά. Και εκεί έχω πολύ άγχος. Αλλά το ραδιόφωνο έχει μία δέσμευση και μία συνέπεια, την οποία έτσι όπως έγινε τα τελευταία χρόνια η ζωή μου, ήταν πολύ δύσκολο να το ακολουθήσω. Όταν έκανα ραδιόφωνο έκανα ταυτόχρονα και θέατρο και τηλεόραση, οπότε κάποια στιγμή αισθάνθηκα ότι ξεζουμίζομαι χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος. Τρεις ώρες κάθε μέρα που έπρεπε να είμαι στο ραδιόφωνο, θα μου ήταν πιο άνετο να μην υπάρχει το ραδιόφωνο και να έχω αυτές τις ώρες για τον εαυτό μου και να παίρνω ενέργεια. Θα ένιωθα μετά ότι δεν είμαι πουθενά καλή.

Μαρία, στην παράσταση που παίζεις τώρα ( "Πουλιά στον αέρα"), βλέπουμε ως κεντρικό θέμα την απιστία. Εσύ πώς αντιμετωπίζεις την απιστία; Θυμώνεις;

Τώρα πια δε θυμώνω. Μεγαλώνοντας ο άνθρωπος χάνει λίγη από την απολυτοσύνη που έχει. Την απιστία δεν την εγκρίνω. Δε θα ήθελα να μου συμβεί ούτε και να την κάνω. Αλλά νομίζω ότι η απιστία έχει να κάνει πολύ με τον άνθρωπο που απατάει. Έχει να κάνει λιγότερο με τον άνθρωπο που έχει απέναντί του.

Έρωτας ή αγάπη;

Αυτό μου μοιάζει με καριέρα ή προσωπική ζωή. Δεν υπάρχει. Μπορεί να ερωτευτείς και να μην αγαπήσεις. Μπορεί να αγαπήσεις και να μην ερωτευτείς. Το ιδανικό νομίζω είναι ότι  ερωτεύεσαι κάποιον και τον αγαπάς. Το ουσιαστικό είναι να νιώθεις με τον άλλον το ίδιο καλά ακόμα και όταν δε σου κάνει τα χατίρια.

Μαρία, τι εικόνα πιστεύεις ότι έχουν οι άλλοι για σένα;

Πολύ λάθος νομίζω (γέλιο). Εννοώ ότι είναι τονισμένα κάποια στοιχεία που δεν είναι αυτά η καθημερινότητά μου. Φαίνομαι πολύ εξωστρεφής, στην πραγματικότητα όμως δεν είμαι έτσι. Είμαι αρκετά κλειστό άτομο. Φαίνομαι πάρα πολύ χύμα, πολύ τρέλακας, αλλά όσοι άνθρωποι δουλεύουν μαζί μου σοκάρονται με το πόσο οργανωμένη και το πόσο Γερμανίδα είμαι στη δουλειά μου. Δεν είμαι καθόλου τρελή και χύμα. Ίσως παραπλανώ λίγο τον κόσμο. Αυτό είναι από τα λάθη της νεότητας, βγάζεις ένα προφίλ προς τα έξω και μετά δε μπορείς να το πάρεις πίσω.

Κλείνοντας την κουβέντα μας με τη Μαρία, δεν πείστηκα από τον ισχυρισμό της ότι "δεν είναι τρέλακας"! Επιβεβαίωσα όμως τον ενθουσιαμό που είχα για το ότι θα συναντούσα το κορίτσι που κάποτε μας "μίλησε βρώμικα" και που μας ομόρφυνε πολλά πρωινά και απογεύματα στο ραδιόφωνο. 

Συνέντευξη από τη Λυδία Καραθανάση