Κωνσταντίνος Θαλασσοχώρης: Εκπέμπουμε εμείς την ομορφιά για να γυρίσει πίσω σε εμάς και να γίνουμε δέκτες της!!

Απόγευμα Κυριακής... φεύγω από το σπίτι μου με κατεύθυνση τον Πειραιά. Εκεί, στην οδό Κολοκοτρώνη, στο Ίχνος, με περιμένει ο Κωνσταντίνος. Δεν έχω σημειώσει και πολλά για το τι θα τον ρωτήσω. "Θέλω να το κάνω αυθόρμητα, κοιτώντας τον εκείνη την ώρα", σκέφτομαι... κι έτσι κι έκανα! Το μαγικό, όπως το αποκαλώ εγώ, μπλοκάκι μου, δε βγήκε καν από την τσάντα μου. Ξεκινήσαμε να πίνουμε το ποτό μας και να μιλάμε σαν να μην είμαστε εκεί για συνέντευξη!

Κωνσταντίνε, αν σου ζητούσα να συστηθείς μόνος σου, τι θα μου έλεγες για σένα;

Θα σου έλεγα ότι δε μου αρέσει να συστήνομαι. Μ'αρέσει όμως να προκαλούμαι και να προκαλώ. Έτσι, αν το πάρω ως πρόκληση, θα σου πω ότι είμαι ένας άνθρωπος που νομίζει ότι βιώνει την πραγματικότητα καλλιτεχνικά και έχει τη διάθεση για το καλό. Όχι γιατί δε μπορεί να πράξει το κακό, αλλά επειδή είναι η αισθητική του τέτοια.

Και πώς ορίζεις το τι είναι καλό και τι όχι;

Ορίζω προσωπικά το καλό και το κακό, με ένα εσκαμμένο ενδιάμεσα, το οποίο είναι το κοροϊδεύω και δεν κοροϊδεύω, βάσει της προσπάθειας και της μελέτης μου πάνω στο αντικείμενο με το οποίο ασχολούμαι.

Αν σου έλεγα πως έχεις την ευκαιρία να βρεθείς για λίγα λεπτά στη σκηνή μαζί με κάποιον μεγάλο τραγουδιστή, ποιον θα επέλεγες;

Ελπίζω να είμαι καλοδεχούμενος από πολλούς. Αλλά επειδή δεν το γνωρίζω, δε θα πω κάποιον. Θα αναφέρω όμως εκείνον που δε θα ερωτηθεί για μένα. Με τον Frank Sinatra.

Τι μουσική ακούς; Ακούς Κωνσταντίνο Θαλασσοχώρη;

Μία περίοδο άκουγα αρκετά τα τραγούδια μου. Αυτή η περίοδος διήρκησε περίπου ένα έτος, μετά σχεδόν καθόλου. Για το παρόν, η απάντηση είναι όχι ιδιαίτερα. Η μουσική που ακούω είναι αυτή που μου αρέσει, στέκομαι και μελετάω, γιατί σε όλα τα είδη θέλω να καθίσω και να πάρω το αυθεντικό από κάθε μέρος της, από κάθε είδος. Μ'αρέσει η μπλουζ, μ'αρέσει και το ελληνικό και το αμερικάνικο μπλουζ. Μ'αρέσει ο αιχμηρός στίχος και μπορεί να σταθώ σε τέτοιο στίχο. Να εξετάσω ένα τραγούδι και να με κερδίσει πρώτα απ'όλα ο λόγος. Λέγοντας αιχμηρό, εννοώ να αγγίζει πράγματα που δεν είναι εξ απαλών ονύχων, αλλά είναι πιο λεπτά σαν μια βελόνα και μπαίνουν σε πιο λεπτά σημεία και έτσι επικεντρώνονται σε περιοχές που η καθημερινότητα δε σε αφήνει να τις παρατηρείς.

Κωνσταντίνε, η μουσική ενώνει;

Η μουσική όταν είναι φτιαγμένη για το καλό, ενώνει. Άμα δεν είναι οπαδική, δε χωρίζει.

Θα μου πεις πράγματα στα οποία θα ήθελες να πεις "ναι" και πράγματα στα οποία θα ήθελες να πεις "όχι";

Γνωρίζοντας ότι δε θα υπάρχει κάτι που θα με ενοχλούσε κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, θα ήθελα να κολυμπήσω σε μία απόσταση και να πάω σε ένα μέρος με αυτό τον τρόπο και όχι με πλοίο. Επίσης, λέω ναι, σε μία γιορτή, πανανθρώπινη; Πανελλαδική; Πανευρωπαϊκή; Σε όποιο μεγαλύτερο εύρος θα μπορούσε. Τέλος, λέω ναι και στον κόπο.
Αυτόματα θα έλεγα όχι στην τεμπελιά και στην μονοτονία.

Θες να μου πεις κάτι που σου αρέσει στην Αθήνα;

Μου αρέσει η περιοχή που έχει παραμείνει ως έχει από το παρελθόν της.  Αυτή η περιοχή είναι τα Αναφιώτικα, η Πλάκα, από τους Στήλους του Ολυμπίου Διός και προς το Μοναστηράκι. Αλλά γενικώς η Αθήνα μ'αρέσει γιατί έχει γρήγορους ρυθμούς και με ένα tempo συνεχόμενο που δε σταματάει στο 24ωρο. Δηλαδή η αισθητική της Αθήνας σε αυτό τον τομέα μου κάνει.

Όταν γράφεις κάτι, είτε μουσική, είτε στίχους, υπάρχει κάποιος που θα το δείξεις πρώτα;

Συμβαίνει ανά περιόδους. Μπορεί να υπάρξει κάποιος που θέλω να του το δείξω. Εκείνος που νιώθω εγώ πιο ασφαλής ότι θα κριθώ με λευκότητα. Με αυτή την ιδιότητα του λευκού χρώματος. 

Μία φράση που λες συχνά;

Υπάρχει κάτι που είναι συχνά μες στο μυαλό μου και δεν το βγάζω έξω ως φράση σε τραγούδι ακόμα. Είναι ένα δικό μου moto. "Κοίτα γύρω, δες τι όμορφος που γίνεται ο κόσμος, όταν όμορφα κοιτάς". Εκπέμπουμε εμείς την ομορφιά για να γυρίσει πίσω σε εμάς και να γίνουμε δέκτες της.

Κωνσταντίνε, θα σε γυρίσω μερικά χρόνια πίσω και θα σου ζητήσω να μου πεις για την εμπειρία σου στο Fame Story.

Δεν έχω πολλά πράγματα να πω πια. Γιατί είναι μια άλλη εποχή, σε όλους τους τομείς. Προσωπικά, κοινωνικά, πολιτικά, μουσικά. Ήταν κάτι όμως που λειτούργησε θετικά στη δική μου περίπτωση.

Τα χρόνια στη Θεσσαλονίκη;

Όταν πήγα στη Θεσσαλονίκη μαθήτευσα δίπλα σε ανθρώπους που ήταν πιο καλοί από μένα, ειδικά στην κιθάρα. Άρχισα να μαθαίνω και να ακούω πράγματα που δεν τα ήξερα καθόλου. Ένιωθα σαν να ήταν όλα φτιαγμένα για να παίζονται και να τραγουδιούνται τα καλύτερα τραγούδια από την περίοδο του Σταυρού του Νότου του Θάνου Μικρούτσικου σε ποίηση Νίκο Καββαδία μέχρι το Βραχνό Προφήτη του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Και από αδέσποτα ρεμπέτικα μέχρι τα μελωδικότερα λαϊκά μας τραγούδια. Σε αυτή την εικόνα τοποθετήθηκα κι εγώ μαζί με κάποια σχήματα. 

Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια από τώρα;

Δε θέλω να το φαντάζομαι, γιατί αυτό που θεωρώ γήρας είναι το άγχος. Και επειδή ακόμα και για τη φαντασία μου, νιώθω υπευθυνότητα, ούτε καν θα βάλω τη συνθήκη. Αποδέχομαι  τα πράγματα όπως έρχονται. Προσπαθώ για το καλύτερο σε όλους τους τομείς και για το εξυπνότερο, αν και δε σου κρύβω ότι δε θεωρώ τον εαυτό μου πολύ έξυπνο.

Πιστεύεις στην τύχη;

Κατά μία έννοια ναι. Πρέπει να κατανοήσεις την ώρα που έρχεται μία πληροφορία και μία τυχερή ή άτυχη στιγμή. Να την εκλάβεις ως πιθανή - επόμενη περιπέτεια προς το καλύτερο. Να μην αναστατωθείς. Εάν γελάς την ώρα που πρέπει και λυπάσαι την ώρα που πρέπει και όχι αντιστρόφως, τότε νομίζω ότι πας κοντά με την τύχη ή θα έρθει να σε βρει και εκείνη. Αλλιώς τη διώχνεις. Κάνεις το ανάποδο του μαγνητισμού, την απομαγνητίζεις.

Κωνσταντίνε, πού σε βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Στο Architecture στου Ζωγράφου, το οποίο βρίσκεται στην Ούλωφ Πάλμε 23 και είναι τις Τρίτες. Το πρόγραμμα εκεί ονομάζεται "Happy chords purple love". Είναι τα τραγούδια με τα πιο χαρούμενα ακόρντα, ό,τι κι αν πραγματεύονται. Ας πούμε ο γορίλας, ή αλλιώς Le Gorille του George Brassens σε διασκευή του Χρήστου Θηβαίου είναι ένα πολιτικό τραγούδι, το οποίο έχει χαρούμενα ακόρντα. Το Ρίτα Ριτάκι είναι τόσο happy τραγούδι, δεν έχει πολλούς προβληματισμούς, παρά μόνο για αυτόν που το βιώνει. Και το purple love ή το πορφυρό, για μένα, αίσθημα του έρωτα και της αγάπης.
Και φυσικά θα είμαστε και στο Ίχνος για δύο Παρασκευές. Το Ίχνος είναι ένας χώρος με πολύ καλή αισθητική, στον Πειραιά, Κολοκοτρώνη 30, πίσω από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς. Ένας χώρος που έχουν έρθει σημαντικοί καλλιτέχνες και εμείς θα είμαστε εκεί 14 και 21 Δεκεμβρίου.

Κωνσταντίνε, μιας και παραπάνω αναφέρθηκες στο αίσθημα του έρωτα και της αγάπης, απάντησέ μου σε αυτό. Έρωτας ή αγάπη;

Πιστεύω είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Στον έρωτα δεν κατανοείς την αγάπη. Στον έρωτα ζητάς την αγάπη. Ενώ στην αγάπη προσφέρεις οτιδήποτε σου ζητηθεί, μπορεί να κάνεις και τον ερωτευμένο ακόμα. 

Θα μου πεις κάτι για να κλείσεις αυτή τη συνέντευξη;

Ναι, πρώτον ότι μου άρεσε πολύ η κουβέντα μας. Δεύτερον ότι το πιο σημαντικό είναι αυτό που δεν λέει κάποιος. Και τέλος, ότι αγαπάς πολύ αυτό που κάνεις. Καλή επιτυχία σε όλα! 

Στο τέλος της κουβέντας μας και αφού είχα ήδη συνειδητοποιήσει ότι ο Κωνσταντίνος έχει έναν εξαιρετικά γοητευτικό τρόπο σκέψης, είχαμε κιόλας ανανεώσει το ραντεβού μας!

Συνέντευξη από τη Λυδία Καραθανάση