Κωνσταντίνα Σιλεβρή: «Δεν κάνω θέατρο για να ζήσω, κάνω θέατρο για να μην πεθάνω»

Την ημέρα που τη γνώρισα μα και την ημέρα που τη συνεντευξίασα έβρεχε καταρρακτωδώς. Κάπως έτσι άρχισα να την πειράζω και να της τραγουδάω  "Είχε παλιόκαιρο τη μέρα που σε γνώρισα". Μα στην πραγματικότητα είναι ένα φωτεινό και ζεστό πλάσμα. Είναι η Κωνσταντίνα Σιλεβρή και το λιγότερο που μπορώ να πω είναι ότι είμαι περήφανη που είχαμε αυτή την κουβέντα. Κάπου εδώ, σε αυτό το σημείο, σας αφήνω να "κάνετε βουτιά" στο μοναδικό κόσμο της.

Κωνσταντίνα, αν σου ζητούσα να συστηθείς μόνη σου τι θα μου έλεγες για σένα; 

  Είμαι η Κωνσταντίνα Σιλεβρή. Το πρώτο πράγμα που θυμάμαι στον εαυτό μου, είναι να αγαπώ το θέατρο. Να θέλω να γίνω ηθοποιός. Αυτό το μικρόβιο που έχω είναι παιδική αρρώστια. Με πολλά εμβόλια δεν γιατρεύτηκε. Εξακολουθεί να με κυριεύει οπότε δεν το καταπολεμώ πια. Το αφήνω να ανθίσει. Πάντα ήμουν το παιδί που τραγουδούσα, που συμμετείχα σε χορωδίες και σε θεατρικές παραστάσεις. Οπότε από μικρή ήξερα τι θέλω να γίνω. Έκανα προετοιμασία στη Σχολή της Μαίρης Βογιατζή - Τράγκα για ένα χρόνο. Έδωσα εξετάσεις στο Εθνικό θέατρο, μπήκα και αποφοίτησα το 2004. Μου έτυχε μία σύμβαση στο δημόσιο η οποία με κράτησε. Ήθελα να έχω την αξιοπρέπειά μου. Προέρχομαι από μία οικογένεια από την οποία έχω πάρει πάρα πολύ αγάπη και απίστευτα παιδικά χρόνια. Οπότε δεν μπορούσα με τίποτα να κάνω εκπτώσεις στη δουλειά που αγαπώ. Έτσι, θεώρησα ότι πρέπει να έχω την ανεξαρτησία μου και το βιοποριστικό μου θέμα καλυμμένο, ώστε να έχω φωνή στη δουλειά που λέγεται θέατρο. Και όταν λέω φωνή, δεν εννοώ να είμαι ο μυστήριος τύπος της παρέας και αυτή που έχει απαιτήσεις. Απλά να μπορώ να επιλέγω κάτι που να με εκφράζει. 

  Ασχολούμαι πολλά χρόνια με το σπικάζ. Έχω κάνει μεταγλωττίσεις για παιδικά και για ντοκιμαντέρ. Έχω κάνει animation και πολλές διαφημίσεις για την τηλεόραση. Αγαπώ το σπικάζ και το ραδιόφωνο πάρα πολύ. Γιατί υπήρξα και ραδιοφωνική παραγωγός. Το θέατρο είναι αγάπη. Το ραδιόφωνο και το σπικάζ είναι έρωτας. Όποιος κάνει ραδιόφωνο το καταλαβαίνει. Αυτή η μυστική επαφή που έχεις με τον κόσμο. Που περνάς μέσα από αυτιά και ακούς και τη φωνή σου παράλληλα και θες να την κάνεις πιο αισθησιακή, πιο γλυκειά, πιο παιδική, πιο επιτακτική. Όλο αυτό είναι μεγάλη μαγεία.

Έχεις τελειώσει και Κοινωνιολογία.

Εγώ είμαι ένας πολύ εξωστρεφής άνθρωπος. Είναι η κατάρα του Σκορπιού μάλλον (γέλιο). Πέρα από εξωστρεφής όμως είμαι και πολύ καλό αυτί. Επειδή είμαι πολύ δοτικός άνθρωπος μπαίνω στη θέση του άλλου και χαίρομαι με τη χαρά του και λυπάμαι πολύ με τη λύπη του. Αυτό πρέπει να σου πω ότι δεν μου έχει βγει σε πολύ καλό στην ζωή μου. Από την άλλη όμως, έχω χορτάσει εμπειρίες και έχω δει ανθρώπινες σχέσεις και στο τέλμα τους και στην αποκορύφωσή τους. Συναδελφικές και συγγενικές.

Στη δουλειά σου, στη δουλειά του ηθοποιού, υπάρχουν φιλίες; Κάνεις φίλους σε αυτό το χώρο;

Φίλους μπορείς να κάνεις παντού. Αρκεί να υπάρχουν το σωστό timing και οι κατάλληλες συνθήκες. Ίσως οι φιλίες να μην κρατάνε πλέον γιατί αυτές οι έννοιες έχουν φθαρεί πια. Είναι τέτοια η ρουτίνα της ζωής και τόσο μεγάλος ο σταυρός που μπορεί να κουβαλάει κάθε άνθρωπος, είτε από το βιοποριστικό του θέμα, είτε από θέματα υγείας, οικογένειας, σχέσεων, που όλοι είμαστε μόνοι μας. Έχω όμως ανθρώπους στην ζωή μου που τους θυμάμαι με πάρα πολύ όμορφα συναισθήματα. Για μένα, κάποιες φιλίες μπορεί να μην είναι ποσοτικές, να βλέπω δηλαδή κάποιον κάθε μέρα. Αλλά να είναι ποιοτικές. Φίλους έχω κάνει παντού. Και εξακολουθώ και κάνω γιατί είμαι κοινωνικός άνθρωπος.

Κωνσταντίνα, μαθαίνω ότι έχεις εθελοντική δράση στο Χαμόγελο του παιδιού. Θες να μου μιλήσεις λίγο γι'αυτό;

Είμαι στο Χαμόγελο του παιδιού πέντε χρόνια περίπου. Αγαπώ πάρα πολύ τα παιδιά. Θεωρώ πως η δασκάλα σε οποιαδήποτε μορφή εξέτασης είναι η δεύτερη μάνα. Υπάρχει μία πάρα πολύ ωραία προσευχή που λέει: "Κάνε με σάρκα της ξένης σάρκας, ώστε να αισθανθώ πιο μάνα από τη μάνα του". Θεωρώ πως τα παιδιά είναι το μέλλον και η ελπίδα του κόσμου. Ένα παιδί είναι ό, τι πιο αγνό υπάρχει γύρω μας. Στο Χαμόγελο του παιδιού κάνω θεατρικό παιχνίδι, κουκλοθέατρο και κατασκευές. Θα ήθελα να πηγαίνω πιο συχνά και δυστυχώς δεν έχω χρόνο.

Κάθε πόσο πηγαίνεις; 

Προσπαθώ μία φορά το μήνα ή μία φορά το δίμηνο να είμαι κοντά τους. 

Πώς είναι η επαφή σου με τα παιδιά εκεί; 

Η εμπειρία είναι συγκλονιστική. Ειδικά όταν έχεις αυτά τα παιδιά επί σειρά ετών και τα βλέπεις να μεγαλώνουν, να ωριμάζουν, να μαθαίνουν και να ξεχωρίζουν. Δένεσαι και δεν μπορείς να φύγεις από αυτή τη μαγεία. Γίνεται πολύ καλή δουλειά στο Χαμόγελο του παιδιού.

Σου έχει πει κάποιο παιδάκι ότι θέλει να γίνει ηθοποιός; 

Όχι. Μου έχουν πει όμως πιο απίστευτα πράγματα που με έχουν λυγίσει και κάποιες φορές πραγματικά δεν θέλω να πάω. Πηγαίνω μόνο όταν είμαι πολύ καλά. Και οργανικά και ψυχολογικά. Γιατί πρέπει να έχεις για να δώσεις. Δε θα πας εκεί για να πάρεις μόνο. Μου έχουν πει θεϊκές ατάκες όπως: "Μυρίζεις πολύ όμορφα", "Είσαι πολύ όμορφη", "Θα ήθελα να είσαι η μαμά μου", "Αφού δεν έχεις παιδάκια, γιατί δε με παίρνεις να γίνω το παιδάκι σου;". Ή ότι "Ήρθες στις γιορτές, είσαι ο Άγιος Βασίλης μας;", "Εσύ που έχεις μανούλα στο σπίτι, πες μας πως είναι να έχεις μαμά; ". Ατάκες που σου μένουν και με αυτές χαράζεις πορεία. Εκτιμάς πιο πολύ τη δική σου οικογένεια και το ότι είσαι παιδί μίας μητέρας και ενός πατέρα. Μπαίνεις σε μία άλλη λογική.

Κωνσταντίνα, πώς ορίζεις το χιούμορ; 

Εγώ γενικά είμαι άνθρωπος που αυτοσαρκάζομαι. Είμαι άτομο που με ενδιαφέρει πολύ ο διπλανός μου. Θεωρώ ότι αν έχει κατάθλιψη ο διπλανός μου θα αποκτήσω κι εγώ. Με νοιάζει πιο πολύ να είναι καλά ο διπλανός μου. Γιατί όσο κακή διάθεση και να έχω θα την φτιάξω με το διπλανό μου. Οπότε, το χιούμορ είναι κάτι που σε κάνει να νιώθεις καλά. Είτε είναι γέλιο, είτε είναι μία χειρονομία, μία γκριμάτσα, μία αγκαλιά, ένα πείραγμα.

Μα και το φλερτ είναι χιούμορ. 

Ακριβώς. Ακόμα και μία καλημέρα να πεις σε έναν άγνωστο και να σε κοιτάξει μπορεί να είναι χιούμορ. Ή και το κλείσιμο του ματιού ενώ παραγγέλνεις έναν καφέ. Το χιούμορ είναι στάση ζωής, καλή παιδεία. Εγώ από τη φύση μου είμαι χαρούμενος άνθρωπος και στις μεγαλύτερες δυσκολίες στην ζωή μου, αν δεν είχα το χιούμορ μπορεί και να με έπαιρνε πολύ από κάτω.

Κωνσταντίνα, βλέπουμε ανθρώπους οι οποίοι έχουν φτάσει ψηλά, όπως ακριβώς κι εσύ. Και πάντα αναρωτιόμασε αν έχουν αντιμετωπίσει δυσκολίες. Έχεις αντιμετωπίσει δυσκολίες στο χώρο της υποκριτικής; Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις; Και αν ναι, τι ήταν αυτό που τελικά σε κράτησε; 

  Έχω αντιμετωπίσει πάρα πολλές δυσκολίες. Όχι μόνο στο χώρο της υποκριτικής. Σε όλους τους χώρους που κινούμαι. Όπως έχει αντιμετωπίσει δυσκολίες και ο κάθε άνθρωπος. Κάποιοι τις μεγιστοποιούν στην ψυχή και στο μυαλό τους και τους βγαίνει σε αυτοάνοσο. Κάποιοι την περνάνε στην τρέλα. Άλλοι τη θάβουν και νομίζουν ότι επειδή την έθαψαν η δυσκολία αυτή δεν είναι δική τους. Όλες οι δυσκολίες της ζωής μου ήταν και από ένα τραύμα. Και πραγματικά όλες οι πληγές μου επουλώθηκαν όπως επουλώνονται των σκύλων. Όλες τις πληγές μου τις επουλώνω όπως τα σκυλιά. Γλείφοντάς τες. Τι σημαίνει αυτό; Απομακρύνομαι, βρίσκω χρόνο για τον εαυτό μου και με κανακεύω. Και λέω ότι οκ, το περάσαμε αυτό, θα πάμε λίγο πιο κάτω; Πάμε να το ξαναπάρουμε από την αρχή. Μόνη μου. Κάθομαι και μου μιλάω. Βρίσκω χρόνο, αποστασιοποιούμαι για να μην είμαι στον πανικό, στην ένταση, στο θυμό, στην οργή, στην αγανάκτηση. Μου μιλάω και βάζω καινούργιους στόχους. Ή προσπαθώ να προσπεράσω τα εμπόδια σιγά σιγά με πλάγιους τρόπους για να προχωρήσω.

  Στην υποκριτική δεν είπα ποτέ ότι σταματάω. Έχω χάσει πάρα πολλές δουλειές. Έχω μπει μέχρι την τελική υπογραφή και στο τέλος κάτι έγινε και χάλασε. Όμως πιστεύω πολύ σε αυτό που λένε "κάθε εμπόδιο για καλό". Οτιδήποτε με πόνεσε πάρα πολύ στο δρόμο μου και τελικά δεν έγινε, δεν έγινε για το καλό μου.

Πιστεύεις στην τύχη; 

Πιστεύω στο κάρμα και στο σωστό timing. 

Πράγματα στα οποία η Κωνσταντίνα λέει ναι και πράγματα στα οποία λέει όχι; 

Λέω ναι στην ψυχική υγεία. Στην ισορροπία δηλαδή του ανθρώπου, να μην βγαίνουμε από τα όριά μας. Ναι στην αγάπη και στον έρωτα. Να μπορούμε να έχουμε αυτή την κινητήριο δύναμη που μας δίνει ενέργεια, καλή υγεία και συντροφικότητα. Είναι πολύ βασικό να έχεις έναν άνθρωπο να σε κατανοεί. Να μοιράζεσαι πράγματα μαζί του. Επίσης, θα έλεγα ναι στην αξιοπρέπεια και στην υπερηφάνεια του χαρακτήρα μας. Στα όχι που θα σου έλεγα, είναι σε αυτές τις γενόσημες προσωπικότητες. Δηλαδή στην τυποποίηση. Και όχι στην εξάρτηση. Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Είτε μιλάμε για θρησκεία, είτε για τοξικό άνθρωπο, είτε για ουσίες, είτε για μία κακή συνήθεια.

Θέλεις να μου πεις για την εμπειρία σου στο ραδιόφωνο; 

  Ξεκίνησα ραδιόφωνο όταν ήμουν πολύ μικρή. Για τρία χρόνια είχαμε μετακομίσει με τους γονείς μου στην Καρδίτσα. Έχει καταγωγή από εκεί η μαμά μου. Τότε λοιπόν πήγα στην Καρδίτσα στον Παλαμά και ένας άνθρωπος ο οποίος είχε ένα δισκοπωλείο αποφάσισε να κάνει ένα μικρό ραδιοφωνικό σταθμό. Τότε ήμουν μαθήτρια, β λυκείου. Αυτός έψαχνε να βρει ραδιοφωνικούς παραγωγούς. Κάποια στιγμή, πέρασα από το δισκοπωλείο του και αφού τον ρώτησα αν ανοίγει ραδιοφωνικό σταθμό του είπα πως θέλω να δουλέψω. Ξεκίνησα στο ραδιόφωνο και έγινα η μεγαλύτερη φίρμα της Θεσσαλίας. Η εκπομπή μου ήταν το "Πω πω τι πάθαμε". Είχε παιχνίδια, κρεμάλα και αφιερώσεις. Αυτή η εκπομπή, μέσα σε ένα χρόνο έγινε νούμερο ένα στο Θεσσαλικό ραδιόφωνο. Παίρναμε τρελές χορηγίες. Έβγαλα τόσα λεφτά που αν τα κρατούσα, τώρα σίγουρα θα είχα πάρει άλλο ένα αυτοκίνητο (γέλιο). Τότε έγινα γνωστή σε όλο το νομό. Ερχόντουσαν πιτσιρίκια να με δουν και βγάζαμε φωτογραφίες. Όπου πήγαινα ήμουν celebrity χωρίς να το ξέρω. Στο σχολείο οι καθηγητές με έπιαναν κρυφά και μου έδιναν ραβασάκια για να κάνω αφιερώσεις σε αγαπημένες και αγαπημένους. Ήμουν το παιδί θαύμα για τη Θεσσαλία. Αυτό το ραδιόφωνο είναι πλέον ένα από τα μεγαλύτερα στη Λάρισα. Μετά από αυτό δέχτηκα πρόταση από το TRT το θεσσαλικό κανάλι. Τελειώνοντας το λύκειο και δίνοντας πανελλήνιες έφυγα από εκεί και ήρθα στην Αθήνα, γιατί εγώ είμαι καθαρά παιδί της πόλης. Οι γονείς μου νόμιζαν ότι εγώ και ο αδερφός μου θα μέναμε εκεί, η ρότα της ζωής όμως τα έφερε αλλιώς. Με το που πήγε ο αδερφός μου φαντάρος κι εγώ τελείωσα τις πανελλήνιες, ένα χρόνο μετά επέστρεψαν και οι γονείς μου στην Αθήνα. Μόλις ήρθα στην Αθήνα, η μεγαλύτερη έννοια μου ήταν οι σπουδές μου. Μετά βρήκα το δρόμο μου και ξεκίνησα πάλι ραδιόφωνο.

  Επί σειρά ετών ήμουν στον Galaxy, στον Ραδιοπαλμό και τώρα τελευταία στον Fresh Radio. Το ραδιόφωνο είναι κάτι που αγαπώ πάρα πολύ. Ωστόσο, επειδή το ραδιόφωνο αυτή τη στιγμή δεν έχει χρήματα, πρέπει να έχεις πολύ μεγάλη χορηγία για να επιβιώσεις στο ραδιοφωνικό στερέωμα. Αν κάνεις κι άλλη δουλειά είναι πολύ δύσκολο να ασχοληθείς με το ραδιόφωνο επαγγελματικά. Οι χορηγίες θέλουν πολύ τρέξιμο και χρόνο. Εγώ δεν έχω αυτή την πολυτέλεια του χρόνου. Οπότε συνδύασα τη μεγάλη μου αγάπη με κάτι πιο κερδοφόρο για μένα. Με τα σπικάζ. Τα σπικάζ όταν τα ξεκίνησα εγώ είχαν πάρα πολύ καλά χρήματα. Τώρα είναι μεγάλος ο ανταγωνισμός με τους πιο γνωστούς. Ο Φάνης Μουρατίδης, ο Ρένος Χαραλαμπίδης, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, ο Γιώργος Πυρπασόπουλος, ο Αιμίλιος Χειλάκης είναι ονόματα που θριαμβεύουν στα σπικάζ. Έχουν φύγει τα κλασσικά ονόματα, όπως, ο Γιάννης Φέρτης, η Αφροδίτη Σημίτη, η Μάγκυ Χαραλαμπίδου και έχει πάρει τη σκυτάλη η καινούργια γενιά.

Πρόσφατα, είχες κάποια συνεργασία και με την Κύπρο. 

Στην Κύπρο έκανα διαφήμιση για τραπεζικό προϊόν. Με την Κύπρο τα πηγαίνω πολύ καλά, γιατί οι Κύπριοι είναι πολύ σωστοί επαγγελματίες. 

Κωνσταντίνα, προηγουμένως, μου είπες ότι είσαι παιδί της πόλης. Τι είναι αυτό που αγαπάς στην Αθήνα του σήμερα; 

Στην Αθήνα του σήμερα δεν αγαπάω τίποτα. Δεν είμαι ρατσίστρια αλλά με ενοχλεί πάρα πολύ να είμαι ξένη στην πόλη μου. Να μην σέβονται την πόλη μου. Με ενοχλεί να την φτύνουν, να την βρωμίζουν και να την καίνε. Αγαπώ απλά το γεγονός ότι έχω μεγάλη κίνηση και μπορώ να κινηθώ και να αλλάξω παραστάσεις ανά δευτερόλεπτο.

Υπάρχει κάτι που υπήρχε στην Αθήνα, δεν υπάρχει πια και σου λείπει; 

Όχι τόσος συνωστισμός. 

Με τι ματιά παρακολουθείς την πολιτική;

Είμαι κοινωνικοποιημένο αλλά καθόλου πολιτικοποιημένο άτομο. Παρόλο που ο μπαμπάς μου ήταν ενεργός κάποια στιγμή στα κοινά και παρότι μου έχουν γίνει και μένα προτάσεις, η πολιτική δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Θεωρώ ότι κάποιοι άνθρωποι που έχουν όραμα και πραγματικά θα ξεχώριζαν γιατί θα έκαναν δουλειά, τους παίρνει η μπάλα από τον όχλο και το σκάρτο πράγμα. Νομίζω ότι τα πολιτικά πράγματα δεν είναι πολύ καλά. Και φοβάμαι ότι θα γίνουν και χειρότερα.

Κωνσταντίνα, τώρα παίζεις στο Δείπνο Θανάτου. Θες να μου πεις λίγα λόγια για αυτό; 

Όλοι νόμιζαν ότι το έργο το έχει γράψει Άγγλος συγγραφέας. Όχι. Το έχει γράψει ο Μιχαήλ Μιχαλιός. Είναι ένα ιδιαίτερο έργο. Διαδραματίζεται όλο σε ένα παλιό αρχοντικό. Έχει να κάνει με το δείπνο επανένωσης μίας οικογένειας. Η οποία οικογένεια έχει περάσει κάποιες καταστάσεις. Καλούνται λοιπόν σε ένα δείπνο να θυμηθούν αυτές τις καταστάσεις. Κάποιες τους φοβίζουν, κάποιες τους ματώνουν και κάποιες κάνουν την ανατροπή. Είναι ένα έργο που μου άρεσε. Στο cast είμαστε έξι άτομα και παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε τα καταφέραμε. Είναι ευλογία να δουλεύεις με τόσο καλούς ανθρώπους. Παρόλο που και οι ηλικίες μας δεν είναι ίδιες, έχουμε δέσει πάρα πολύ καλά. Κι αυτό γιατί ο καθένας ξέρει πολύ καλά τι θέλει και από το ρόλο του και από τον εαυτό του. Περνάμε πάρα πολύ όμορφα.

Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, έρχεται στη μεγάλη οθόνη και σε συναντάμε και εκεί.

Έγινε η avant premiere στις 9 του μήνα στο Παλλάς. Ξεκινάει 19/12 στους κινηματογράφους. Εκεί έχω ένα μικρό ρόλο. Μία γυναίκα εποχής που συγκρούεται με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη. Πραγματικά είναι ένα έργο τέχνης από τον Άγγελο Φραντζή ο οποίος είναι βραβευμένος σκηνοθέτης. Είναι ένα έργο όπου αυτό που υπόσχεται θα το δείξει. Είναι ένα cast με άξιους ηθοποιούς. Την Ευαγγελία Συριοπούλου, τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, τη Ματθίλδη Μαγγίρα και άλλους πολλούς.  Ήταν πάρα πολύ ωραία εμπειρία για μένα. Πολύ μεγάλη παραγωγή. Το χάρηκα παρόλο που συνέπεσε με τα γυρίσματα της άλλης ταινίας που θα πάρω μέρος. Γιατί έχω την τιμή και τη χαρά να συμμετέχω στο "Για πάντα" που βγαίνει 1/1/20 στους κινηματογράφους με τον Γιάννη Τσιμιτσέλη και την Κατερίνα Γερονικολού. Εκεί έκανα μία πολύ μικρή σκηνή αλλά θεωρώ ότι όλες οι σκηνές είναι μεγάλες όταν τις αγαπάς. Και η μία ταινία και η άλλη ήταν μία πολύ δυνατή συγκυρία για μένα. Ο κινηματογράφος έχει άλλη μαγεία. Αν κάνεις κινηματογράφο μετά δεν θέλεις να κάνεις τίποτα άλλο.

Κι αν σε βάλω στο δίλημμα, θέατρο ή κινηματογράφος; 

Είμαι πάρα πολύ διαφορετικό. Το καθένα έχει τη μαγεία του. Αλλά επειδή δεν έχω κάνει πολύ κινηματογράφο, θα σου πω κινηματογράφο.

Από όσο ξέρω έχεις κάνει και τηλεόραση. 

Στην τηλεόραση έχω κάνει μικρά πράγματα. Σε ό,τι αφορά ρόλους έχω κάνει πιο πολύ guest. Γιατί εγώ είμαι και σε μία δουλειά που δεν μου επιτρέπεται να να έχω πολύ μεγάλη προβολή στα τηλεοπτικά. Να θυμίσουμε ότι είμαι και δημόσιος υπάλληλος.

Έχεις λίγο καιρό που απέχεις από την τηλεόραση. Σου λείπει; 

Μου λείπει πάρα πολύ. Αλλά από την άλλη ξέρω ότι δεν μπορώ να ανταπεξέλθω λόγω χρόνου. Έχω μία σταθερή δουλειά και μετά από αυτήν το θέατρο και τα σπικάζ. Αν όμως μου τύχαινε μία παραγωγή όπως οι Άγριες μέλισσες πρέπει να σου πω ότι θα τα άφηνα όλα. Θα έπαιρνα άδεια άνευ αποδοχών για να κάνω αυτό το κόσμημα της τηλεόρασης που λέγεται Άγριες μέλισσες. Μία τέτοια καθημερινή σειρά είναι προίκα ζωής για τους ηθοποιούς.

Κωνσταντίνα, υπάρχει κάποιος ηθοποιός με τον οποίο δεν έχεις παίξει και θα ήθελες να παίξεις; 

Αρχικά θα σου πω ότι έχω τρελό έρωτα με το Δημήτρη Χορν. Άλλος έρωτας μεγάλος τον οποίο είχα την τιμή και τη χαρά να τον γνωρίσω πριν φύγει, είναι ο Αλέκος Αλεξανδράκης. Άλλος έρωτας που δεν έχει τύχει να παίξω μαζί του και θα ήθελα πάρα πολύ είναι ο Νίκος Γαλανός - Γρηγόρης Βαλτινός. Θεωρώ πως αυτοί οι δύο άνθρωποι είναι εκπληκτικοί.

Είσαι ικανοποιημένη από το 2019; 

Το 2019 ήταν για μένα μία απίστευτη χρονιά. Γνώρισα ανθρώπους που πραγματικά είναι δώρο χωρίς κάρτα αλλαγής. Έκανα πολύ ωραίες συνεργασίες και θεωρώ ότι τις έχω πάρει προίκα. Το 2019 μου έφερε έρωτα, καλές δουλειές, μου έδωσε υγεία και με έκανε να νικήσω μία φοβία που είχα μετά από ένα τροχαίο ατύχημα. Με έκανε να βάλω κάτω αυτό το φόβο μου και να τον νικήσω. Εδώ και έξι μήνες οδηγώ κανονικά. Θεωρώ ότι είμαι ικανοποιημένη από τα δώρα του Άγιου Βασίλη για το 2019.

Πιστεύεις στον Άγιο Βασίλη; 

Πιστεύω αλλά με άλλη μορφή. Πιστεύω ότι τον Άγιο Βασίλη τον κάνουμε και μόνοι μας, δίνοντας μία προσευχή ψηλά σε ό,τι πιστεύουμε. Εγώ πιστεύω στο Θεό. Έχω δει θαύματα μπροστά μου. Έχουν εισακουστεί προσευχές μου.

Τι θέλεις να σου φέρει το 2020;

Από το 2020 θέλω υγεία. Θέλω επίσης έναν άνθρωπο που να μπορώ να πω ότι αυτός είναι το άλλο μου μισό. 

Ποιοι είναι οι στόχοι σου για το άμεσο μέλλον; 

Θα σου πω αυτούς που βάζω πάντα και ίσως σου ακουστούν πεζοί. Για μένα όμως είναι πολύ σημαντικοί. Είμαι εργασιομανής και το δηλώνω. Στόχος μου λοιπόν, είναι να μπορώ να έχω σώας τας φρένας και να μπορώ να προσφέρω μέσα από την δουλειά μου. Να δουλεύω. Να μου τυχαίνουν όμορφα πράγματα τα οποία θα ανθίζω εγώ ακόμα περισσότερο. Από κάθε δουλειά που κάνω παίρνω μεγάλη ενέργεια, αγάπη και ζωντάνια και αυτά προς το παρόν μου αρκούν. Λέω κάτι πολύ κλισέ και οι φίλοι μου το ξέρουν. Κι επειδή πλέον είσαι κι εσύ φίλη μου θα στο πω και σένα. Σε ό,το αφορά το θέατρο, δεν κάνω θέατρο για να ζήσω, κάνω θέατρο για να μην πεθάνω.

Τι καινούργιο πλανάρεις επαγγελματικά; 

Μέχρι 12/1 είμαστε στο Θέατρο Βαφείο με την παράσταση Δείπνο Θανάτου του Μιχαήλ Μιχαλιού. Από 25/1 θα είμαι στο θέατρο Αλκμήνη με τον Γιάννη Νικολαΐδη και την υπέροχη Φωτεινή Φιλοσόφου. Θα είμαστε σε ένα πολύ διαχρονικό έργο, τη Φόνισσα του Παπαδιαμάντη. Θα κάνω μία από τις κόρες της Φόνισσας. Ανυπομονώ για αυτή τη συνεργασία γιατί πρόκειται για δύο θεατράνθρωπους, τη Φωτεινή Φιλοσόφου και το Γιάννη Νικολαΐδη που κατεξοχήν έχουν διαπρέψει στο αρχαίο δράμα. Πιστεύω λοιπόν ότι η συνεργασία μας θα είναι μεγάλο σχολείο. Από Φλεβάρη και μετά συζητάω και κάτι τηλεοπτικό. Δεν έχει ακόμα δρομολογηθεί με υπογραφές, όμως υπάρχει ως κόνσεπτ. Κι εκεί όμως δεν θα έχω σταθερό ρόλο. Θα κάνω ένα μικρό ρόλο, guest, ο οποίος θα μπαίνει και θα βγαίνει.


Συνέντευξη από τη Λυδία Καραθανάση