Τζένη, τα παιδιά...Παιδιά, η Τζένη!

Αν την ψάξεις θα την βρεις σε κάποιο θέατρο, σε κάποια λογοτεχνική εκδήλωση ή τελοσπάντων κάπου εκεί ανάμεσα στο χώρο της τέχνης και τα δεκάδες σοκάκια του. Όχι, δεν είναι ηθοποιός. Είναι η Τζένη Κουκίδου και είναι ένα πλάσμα που αγαπά να φωτίζει διάφορες πτυχές της τέχνης μέσα από το πνευματικό της παιδί, όπως μου αρέσει να το αποκαλώ, το koukidaki. Το βασικότερο...είναι ευφυής, με τρέλα και χιούμορ. Πριν από τέσσερις μήνες ενώσαμε τις τρέλες μας, αφού τρύπωσα στην όμορφη παρέα του koukidaki...και πιστέψτε με περνάμε κάπως μοναδικά. Γνωρίζοντας την Τζένη λίγο καλύτερα, θέλησα να την παρουσιάσω και σε εσάς. Κάντε τώρα κι εσείς βουτιά στο μαγικό κόσμο της Τζένης!

Τι λέει η Τζένη για την Τζένη;

Συνήθως τίποτα. Αφήνω τους άλλους να πουν ό, τι θέλουν. Δεκτά όλα. Ντομάτες, λαχανικά ό, τι θέλετε (γέλια).

Τζένη, θέλω να μου πεις πώς αποφάσισες να φτιάξεις το koukidaki και έτσι να συμβεί η εμπλοκή σου τόσο στη δημοσιογραφία όσο και στα καλλιτεχνικά.

Με τα καλλιτεχνικά, τη λογοτεχνία και το θέατρο, που είναι οι κεντρικοί και βασικοί άξονές μου, είχα πολύ καλή σχέση προτού φτιάξω το koukidaki. Το koukidaki προέκυψε σε μία εποχή που είχα κάνει μία τεράστια αλλαγή ζωής. Μία στροφή 180°. Ήταν η εποχή που έπρεπε να τα αλλάξω όλα. Και μέσα σε όλα αυτά ήταν και η δουλειά που είχα τότε σε μία πολυεθνική. Οπότε άφησα τη δουλειά και βρέθηκα με πολύ ελεύθερο χρόνο. Αποφάσισα ότι αυτόν τον χρόνο θα τον εκτονώσω σε κάτι που θα είναι δημιουργικό και θα το γουστάρω πολύ.

Πόσο δύσκολο ήταν να επενδύσεις σε αυτό, ψυχικά και οικονομικά, σε κάτι που δεν ήξερες αν θα έχει γρήγορη αποδοχή, αν θα το μάθει ο κόσμος, αν θα υπάρξει αλληλεπίδραση;

Εκείνη την εποχή δεν με ενδιέφερε. Ήθελα να κάνω κάτι απλά επειδή το ήθελα εγώ. Δεν με ένοιαζε καθόλου ούτε ο προσανατολισμός ούτε η τύχη του. Για την ακρίβεια, είχαν περάσει τουλάχιστον δύο χρόνια που το είχα, το διατηρούσα, το ανανέωνα, έγραφα και μετά από δύο χρόνια συνειδητοποίησα ότι αυτό το οποίο κάνω είναι δημόσιο και το διαβάζουν. Μέχρι τότε το έκανα σε πολύ προσωπικό επίπεδο. Όταν κατάλαβα ότι αυτό είναι κάτι που μπορεί να το διαβάσει ο οποιοσδήποτε, ότι αρέσει, ότι έχει θετική αντίδραση και αφού είχαν περάσει και κάποια χρόνια αποφάσισα να το δουλέψω πιο ζεστά, πιο οργανωμένα, πιο στοχευμένα. Να το ανοίξω, να αποκτήσω συνεργασίες, να έχω κι άλλους ανθρώπους οι οποίοι θα συμβάλλουν με κείμενα, άρθρα ή οτιδήποτε άλλο. Οπότε δεν με απασχόλησε από την αρχή. Αυτό ωστόσο ήταν πολύ καλό γιατί αν με είχε απασχολήσει από την αρχή θα το είχα χάσει σίγουρα. Γιατί το διαδίκτυο δεν είναι κάτι που μπορεί να σου αποφέρει κέρδη και αναγνωρισιμότητα πολύ γρήγορα. Είναι ένα αχανές πράγμα. Υπάρχουν εκατομμύρια σελίδες και άνθρωποι. Για να καταφέρεις να σταθείς πρέπει να περιμένεις και φυσικά να κάνεις κάτι που αρέσει ή που είναι καλό.

Τζένη, τι σχέση έχεις με τους συνεργάτες σου; Είναι καθαρά επαγγελματική σχέση ή υπάρχει φιλιά;

Στο επίπεδο της συγκεκριμένης σελίδας επειδή δεν υπάρχει χρηματική εξάρτηση, οι σχέσεις είναι σε καθαρά φιλικό επίπεδο. Δεν έχω λόγο να φέρω στη σελίδα κάποιον με τον οποίο δεν μπορώ να έχω κάποια άλλη προσωπική επαφή μόνο και μόνο επειδή είναι ένα αστέρι της δημοσιογραφίας ή της κριτικής. Δεν έχω λόγο να κάτσω να παιδευτώ με κάποιον που δεν ταιριάζουμε. Από την άλλη, ούτε οι συνεργάτες μου έχουν αντίστοιχο κίνητρο. Να εμπλακούν δηλαδή μαζί μου αν δεν είμαστε μία όμορφη παρέα. Ωστόσο το koukidaki δεν είναι τελείως ανοιχτό σε όλες τις γνωριμίες μου. Κι αυτό υπό την έννοια ότι υπάρχουν κάποια φίλτρα για να γράψει κανείς στο koukidaki, πρέπει να υπάρχει ένα ενιαίο ύφος.

Ποια είναι αυτά τα φίλτρα Τζένη;

Καταρχήν, πρέπει να έχει κανείς δική του άποψη. Να μην συλλέγει απόψεις άλλων και να τις μεταφέρει απλά με τη δική του υπογραφή. Θέλω να έχει την άποψή του και να έχει και το θάρρος να την εκφράσει, όποια κι αν είναι. Άρα, θέλω αυθεντικές πένες και αυθεντικούς χαρακτήρες, γιατί κάπου εκεί σε αυτά που γράφουμε μεταφέρουμε και την προσωπικότητά μας. Θέλω ανθρώπους οι οποίοι είναι αληθινοί στις σχέσεις τους. Δηλαδή δεν με ενδιαφέρουν άνθρωποι που άλλα δείχνουν, άλλα είναι, άλλα λένε και άλλα κάνουν. Για μένα, αν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη αποδομείται όλο το σύστημα. Και φυσικά προσπαθώ να βρίσκω ανθρώπους που μπορούν να σκιαγραφήσουν τις σκέψεις τους στο χαρτί. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί συνεργάτες μου είναι ήδη συγγραφείς ή φιλόλογοι. Οι κριτικογραφίες γράφονται συνήθως από εκείνους. Το koukidaki δεν είναι καθαρά δημοσιογραφικό. Ποντάρω πάρα πολύ στον άνθρωπο που μπορεί να εκφράσει αυτό που θέλει στο χαρτί. Και πάνω απ'όλα, θέλω οι άνθρωποι που γράφουν στο koukidaki να αγαπούν αυτό που κάνουν. Δεν με ενδιαφέρουν οι άνθρωποι που θέλουν να ασχοληθούν με κάτι έχοντας μένος και διάθεση να θάψουν την δουλειά των άλλων.

Φήμες λένε πως η μέρα σου έχει 30 ώρες. (γέλια)

Είναι αλήθεια γιατί ασχολούμαι με πάρα πολλά πράγματα πέρα από τις αναρτήσεις, τις δημοσιεύσεις και όλα αυτά που βλέπουμε καθημερινά στο koukidaki. Έχω μία τεράστια επικοινωνία με διάφορους ανθρώπους. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους συνεργάτες μου. Υπάρχουν και πολλοί συγγραφείς που έχουν επαφή με το koukidaki. Στο koukidaki γίνονται και πολλοί διαγωνισμοί. Επίσης κάνω πολλά πράγματα θεατρικά και κάνω και επιμέλεια λογοτεχνικών κειμένων, οπότε έχω βιβλία που πρέπει να επιμεληθώ. Και φυσικά γράφω και εγώ η ίδια, κάνω κριτικογραφία στη λογοτεχνία οπότε διαβάζω σε καθημερινή βάση κάποια βιβλία.

Τζένη, οι φήμες για σένα δεν σταματούν εδώ. Τι κάνεις κάθε Κυριακή στο Θέατρο Αλκμήνη; Φήμες πάλι λένε ότι κοιμάσαι εκεί (γέλια).

Κάθε Κυριακή κάνω καλλιτεχνική φωτογραφία στην παράσταση του Χρήστου Λιακόπουλου "Αυτοκράτωρ Αδριανός", που το έγραψε, το σκηνοθέτησε κι ερμηνεύει ο ίδιος. Περνάω πάρα πολύ καλά. Κι αυτό είναι το σημαντικότερο, όλα τα άλλα μπαίνουν για μένα σε δεύτερη μοίρα. Το Θέατρο Αλκμήνη όντως έχει γίνει μία μικρή οικογένεια τα τελευταία τρία χρόνια και νομίζω ότι με κάποιο τρόπο αυτό θα συνεχίσει. Με ένα τρόπο σταθεροποιείται αυτό στην ζωή μου.

Δώσε μου τρεις λέξεις για όλα όσα κάνεις. Ουσιαστικά ή και επίθετα.

Λογοτεχνία, θέατρο και καλλιτεχνικός. Καλλιτεχνικός με την κυριολεκτική έννοια, δηλαδή αυτό που σου δίνει η σύνθετη λέξη, το κάλλος και την τέχνη.

Τζένη, υπάρχει κάτι που θα ήθελες να έχεις κάνει και δεν το έχεις κάνει έως τώρα ; 

Πάρα πολλά πράγματα. Καθημερινά έχω ιδέες και σκέψεις για πράγματα που θέλω να κάνω και ο λόγος που δεν τα έχω κάνει είναι γιατί δεν έχω το χρόνο ή δεν έχω τις κατάλληλες συνθήκες. Πιστεύω πολύ στη συγκυρία. Δηλαδή αν δεν έχω τις κατάλληλες συνθήκες δεν μπαίνω στη διαδικασία να κάνω κάτι επειδή μου ήρθε, το σκέφτηκα και το βρήκα καλή ιδέα. Τώρα ποια είναι αυτά τα πράγματα; Επειδή υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να τα κάνω δεν θέλω να τα λέω. Δηλαδή αν με ρωτούσε πέρυσι, ένα από αυτά ήταν να ξεκινήσω τον λογοτεχνικό διαγωνισμό. Αλλά και πάλι δεν θα το έλεγα. 

Ποιο χρώμα ταιριάζει στην προσωπικότητα της Τζένης; 

Το λευκό, όπως το δέχεται η φωτογραφία, δηλαδή όλα τα χρώματα μαζί, η πανχρωμία. 

Αγαπημένο σου βιβλίο ; 

Το βιβλίο που με σημάδεψε περισσότερο όταν το διάβασα, ήταν της Ραφαέλ Μπιγεντού "Οι νύχτες μου είναι πιο όμορφες από τις μέρες σας". Βέβαια το ότι με σημάδεψε τόσο, ίσως έχει συνάρτηση με την ηλικία στην οποία ήμουν τότε. Δεν ξέρω αν θα συνέβαινε το ίδιο σήμερα. Το διάβασα σε ηλικία λυκείου και είναι αξεπέραστο μέσα μου μέχρι σήμερα.

Τι απολαμβάνεις στην καθημερινότητά σου; 

Μ'αρέσει να γνωρίζω νέα πράγματα. Γι' αυτό και διαβάζω τόσο πολύ από μικρή. Γι'αυτό παρακολουθώ τόσο πολύ εικαστικά, θέατρο και όλα όσα στρέφονται γύρω από τα καλλιτεχνικά. 

Και τι σου την σπάει;

Τα ψέματα και η ψευτιά στο γενικότερο πλαίσιο. Έχω χαλάσει πολύ σημαντικές, πολύ δεμένες σχέσεις από ψέματα. Έχω αδιαφορήσει για έργα επειδή είδα ότι ήταν σαθρά τα θεμέλιά τους, ότι προσπαθούσαν δηλαδή να ξεγελάσουν το κοινό.

Όλα αυτά, ειπώθηκαν ένα γλυκό απόγευμα Σαββάτου στο ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ, στο Κερατσίνι, με καφέ, κέφι και όρεξη!!! 

Συνέντευξη από τη Λυδία Καραθανάση