Σάρα Τερζή: "Κάποια στιγμή ένιωσα ότι τίποτα δεν με ικανοποιεί, παρά μόνο αυτό που ήθελα να κάνω από παιδί. "

Αν τη ρωτήσεις σε ποιας μεγάλης ηθοποιού το σώμα θα πήγαινε για μία μέρα, θα σου απαντήσει στο σώμα της Μάρλεν Ντίτριχ. Αυτό βέβαια δεν οφείλεται μόνο στους δεσμούς της με τα Γερμανικά. Γνωριστήκαμε κάποιο βράδυ στο θέατρο Αλκμήνη κι από τότε ακολουθώ κάθε θεατρικό της βήμα. Η Σάρα Τερζή...είναι εραστής της τέχνης. Συζητώντας μαζί της, καταλαβαίνεις πως ό,τι αγαπάς στη ζωή σου, αν δεν το βρεις εσύ, έρχεται και σε βρίσκει αυτό.

Τι λέει η Σάρα για τη Σάρα;

Η Σάρα για τη Σάρα λέει πολλά. Ωστόσο, σε αυτή τη φάση της ζωής μου, αυτά που λέω είναι κατασταλαγμένα. Κυνηγώ με πολύ πάθος τους στόχους μου. Συνήθως ό, τι θέλω στην ζωή μου το κατακτώ. Αγαπώ πάρα πολύ την ζωή. Αυτό κατ'επέκταση σημαίνει ότι αγαπώ πάρα πολύ και τους ανθρώπους. Στέκομαι πάρα πολύ θετικά απέναντί τους. Αγαπώ καθετί όμορφο. Δεν σταματώ να κάνω όνειρα. Εύχομαι να ζήσω πολλά χρόνια για να πραγματοποιήσω όλα αυτά που σκέφτομαι. Ωστόσο, είναι κάποιες φορές που στέκομαι και λίγο σκληρά απέναντι στις καταστάσεις. Κάποιες φορές αργώ να πάρω αποφάσεις. Όταν όμως πάρω αποφάσεις, κλείνω πόρτες και πετώ κλειδιά. Δεν είμαι ιδιαίτερα υπομονετική. Είμαι αρκετά νευρική, επίμονη και θέλω να μαθαίνω συνέχεια. Θέλω να βελτιώνομαι, να εξελίσσομαι.

Σάρα μαθαίνω ότι από πολύ μικρή έκανες παιχνίδι με κουκλοθέατρο το οποίο και έστηνες με εγκυκλοπαίδειες. Το 1985 ξεκίνησες στη Δραματική Σχολή Πειραϊκού Συνδέσμου. Τι ήταν αυτό που σε πήγε στην υποκριτική ;

Αρχικά να σου πω ότι στα παιδικά μου μάτια το θέατρο είχε μια μαγεία, μία λάμψη. Πράγματι μικρή έκανα αυτό το παιχνίδι. Θυμάμαι τον εαυτό μου να στήνω ένα κουκλοθέατρο. Έπαιρνα τόμους από εγκυκλοπαίδειες και προσπαθούσα να φτιάξω σκηνή. Καλούσα τις φίλες μου. Έφτιαχνα το σενάριο και τη σκηνοθεσία. Εκείνες μόνο έβλεπαν. (γέλιο) Μεγαλώνοντας δεν μπορούσα να ξεκαθαρίσω τι ήταν αυτό που μου άρεσε στο θέατρο. Τώρα πια όμως ξέρω.

Παράλληλα είχες και σπουδές στο μάρκετινγκ. Αυτό οφείλεται στο ότι σε τρόμαξε το γεγονός ότι ο χώρος της υποκριτικής περιβάλλεται από οικονομική αστάθεια, οπότε ήθελες να έχεις και μία δεύτερη επιλογή;

Η σχολή του μάρκετινγκ που πέρασα ήταν το αποτέλεσμα του "με τρόμαξαν" και όχι του "τρόμαξα". Διότι τότε είχα άγνοια. Δεν ήξερα τι σημαίνει να είσαι στο χώρο της υποκριτικής. Αν τα ήξερα όλα αυτά, ίσως το θέατρο να έχανε και τη μαγεία του. Η μαγεία δεν πρέπει να χάνεται. Πρέπει να παραμένεις, όσο κοινότοπο κι αν ακούγεται, εραστής της τέχνης. Να την αγαπάς με πάθος, παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα. Το μάρκετινγκ ήρθε στη ζωή μου ακριβώς επειδή ο περίγυρος μου έλεγε ότι ο χώρος της υποκριτής είναι δύσκολος κυρίως ως προς τα οικονομικά.

Ωστόσο, εργάστηκες και πάνω σε αυτό το κομμάτι σε κάποιες εταιρείες.

Ναι, εργάστηκα σε κάποιες εταιρείες. Παρόλο που δεν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στο μάρκετινγκ και τις δημόσιες σχέσεις, με ενδιέφερε το θεωρητικό κομμάτι, ειδικά το κομμάτι των δημοσίων σχέσεων. 

Και ταυτόχρονα εδώ και είκοσι πέντε χρόνια διδάσκεις Γερμανικά. Μάλιστα μαθαίνω πως έζησες τρία χρόνια στο Remscheid κοντά στην Κολωνία. Αλήθεια πώς βρέθηκες στην Κολωνία;

Στην Κολωνία με πήγε ένας δυνατός έρωτας. Μέχρι τότε δεν τα γνώριζα καλά τα Γερμανικά. Είχα κάνει μικρή κάποια μαθήματα. Όμως η παραμονή μου στη Γερμανία μου έδωσε πολύ μεγάλη ώθηση στη γλώσσα. Τα Γερμανικά μου άρεσαν πάρα πολύ. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, αποφάσισα πως θα κρατήσω αυτή τη γνώση που απέκτησα. Η επαφή με τα παιδιά είναι για μένα κάτι πολύ ζωντανό. Εξακολουθώ να διδάσκω Γερμανικά. Ταυτόχρονα, γυρίζοντας στην Ελλάδα, είχα μπει για τα καλά στο χώρο των εταιρειών. Το θέατρο πάγωσε. Ίσως αυτό κάπου με πλήγωνε και όλα τα υπόλοιπα ήταν άμυνα. 

Τι ήταν αυτό που σε πλήγωνε; Η δυσκολία του χώρου;

Δεν με πλήγωσε τόσο το θέατρο, όσο ο εαυτός μου. Γιατί αυτό που έχω χρεώσει στον εαυτό μου είναι ότι πρόδωσα τα όνειρά μου. Δεν ακολούθησα τα όνειρά μου. Συμβιβάστηκα με κάτι λιγότερο από αυτό που πραγματικά επιθυμούσα. Είχα ήδη ακολουθήσει μία επαγγελματική πορεία, η οποία ήταν πολύωρη. Δούλευα σε πολυεθνικές εταιρείες. Μιλούσα σε τμήμα Γερμανικών. Τότε στις εταιρείες δεν μιλούσαν Γερμανικά. Δεν ήταν τόσο διαδεδομένη η εκμάθηση της γλώσσας. Πληρωνόμουν αδρά για το ότι κατείχα τη γλώσσα. Παράλληλα δίδασκα Γερμανικά. Οπότε το θέατρο κάπου πάγωσε μέσα μου. Μετά ήρθε η οικογένεια. Εκεί άλλαξαν πολλά. Αντιμετώπισα δυσκολίες. Επέλεξα να μειώσω χρόνο εργασίας. Μετατοπίστηκε η ζωή μου. Ωστόσο αυτό που υπάρχει βαθειά μέσα σου και σε καθορίζει, έρχεται κάποια στιγμή και σου χτυπάει την πόρτα. Κάποια στιγμή ένιωσα ότι τίποτα δεν με ικανοποιεί. Παρά μόνο αυτό που ήθελα να κάνω από παιδί. Οπότε όταν και το παιδί μου έφτασε σε μία ηλικία που μπορούσε να είναι πιο ανεξάρτητο, εντελώς τυχαία το θέατρο μου χτύπησε την πόρτα. Άδραξα λοιπόν την ευκαιρία και από τότε όλα πηγαίνουν σφαίρα. Τα πράγματα με πάνε από μόνα τους. Είμαι γεμάτη, δουλεύω σκληρά. Κοπιάζω, αλλά βλέπω αποτελέσματα. Το θέατρο με αγαπά όσο το αγαπώ κι εγώ.

Παρόλο που δεν μου αρέσει να "καλουπώνω" τις αφηρημένες έννοιες, θέλω να σε ρωτήσω πώς ορίζεις το χιούμορ;

Πράγματι το χιούμορ είναι αφηρημένη έννοια, γιατί ο καθένας μας το ορίζει διαφορετικά. Το χιούμορ είναι ένδειξη ευφυΐας. Είναι ένας τρόπος να ανταπεξέλθεις σε κάθε δυσκολία της καθημερινότητας. Είναι φαντασία. Παίρνεις το τίποτα ή το κάτι και δημιουργείς ευφορία σε σένα και τους γύρω σου. Οι άνθρωποι με χιούμορ είναι δυνατοί. Μπορούν να ανταπεξέλθουν πολύ καλύτερα στις δυσκολίες της ζωής. Για μένα το χιούμορ είναι πολύ ελκυστικό.

Σάρα πότε λέμε ότι ένας ηθοποιός είναι ποιοτικός;

Δεν θα σου μιλήσω ακριβώς για τον ποιοτικό ή τον καλό ηθοποιό. Θέλω όμως να σου πω ότι για μένα, το βασικό συστατικό του ηθοποιού, είναι η αλήθεια. Όταν ένας ηθοποιός παίζει με την ψυχή του, χωρίς μανιέρες. Ο ηθοποιός πρέπει να παίζει με την αλήθεια της ψυχής του και με την τεχνική που τον βοηθάει, ώστε αυτό που αισθάνεται να φτάνει στο θεατή ποιοτικά. Για μένα, είναι σημαντικό να εκπαιδεύσουμε το κοινό μας σε εμπνευσμένες παραστάσεις. Δεν λέω λοιπόν ποιοτικές, αλλά εμπνευσμένες.

Θα ήθελες κάποια στιγμή να βρεθείς ως ηθοποιός στην τηλεόραση;

Ναι, φυσικά. Θεωρώ ότι η τηλεόραση έχει το προσόν της αναγνωρισιμότητας. Μέσα από την τηλεόραση έχεις περισσότερες προοπτικές.

Σάρα πιστεύεις ότι οι ευκαιρίες στο χώρο γενικά πλέον είναι λιγότερες σε σχέση με το παρελθόν;

Κάποια πράγματα είναι θέμα ευκαιριών, δημοσίων σχέσεων και εννοείται ταλέντου και ικανοτήτων. Γενικά όμως, η τέχνη γυρίζει πλέον γύρω από πολύ συγκεκριμένα πρόσωπα, πιο αναγνωρίσιμα. Σαν να λέμε τέχνη για τους λίγους.

Μαθαίνω ότι αγαπημένη σου ηθοποιός είναι η Meryl Streep και αγαπημένο σου έργο ο "Ματωμένος γάμος" του Λόρκα. Και τώρα αναρωτιέμαι, αν σου έλεγα ότι έχεις τη δυνατότητα να φύγεις για μία μέρα από το σώμα της Σάρας και να πας στο σώμα μίας άλλης ηθοποιού, ποια θα επέλεγες;

Με αιφνιδιάζεις με αυτή την ερώτηση πραγματικά δεν την έχω σκεφτεί ξανά. Επιλέγω τη Μάρλεν Ντίτριχ. Έχω μελετήσει αρκετά την ζωή της Μάρλεν Ντίτριχ, γιατί είχα κάνει κάποτε ένα ωραίο πρότζεκτ με τους μαθητές μου για εκείνη. Ήταν μία γυναίκα με πολύ πάθος. Δινόταν με πάθος στον έρωτα και στην ζωή, σε αυτοκαταστροφικό σημείο θα έλεγα. Αυτές λοιπόν οι προσωπικότητες με ιντριγκάρουν. Το πάθος χειραγωγεί τις ζωές των ανθρώπων. Εκείνη είχε μία ζωή δύσκολη. Έζησε σε  χρόνια πολέμου. Πήγαινε σε στρατόπεδα και τραγουδούσε για να εμψυχώσει τους φαντάρους. Ήταν ωραία και μοιραία γυναίκα.

Πόσο δύσκολο είναι να είσαι μαμά και εργαζόμενη;

Είναι δύσκολο. Εξαρτάται σε ποια φάση της ζωής σου σε βρίσκει. Ποια είναι η ηλικία του παιδιού σου και οι απαιτήσεις γενικότερα. Στην αρχή αντιμετώπισα δυσκολίες, καθότι είμαι τελειομανής και αυτό πολλές φορές γίνεται τροχοπέδη και εμμονή. Θέλεις να είσαι τέλεια στους ρόλους σου, κοινωνικούς και επαγγελματικούς. Όμως, κατάφερα τελικά να ισορροπήσω τα πράγματα που κάνω, χωρίς να με ενδιαφέρει αν αυτό θα γίνει αποδεκτό. Τα θέλω μου, στέκουν πολύ ψηλά. Προσπάθησα να κρατήσω την ισορροπία όσον αφορά στο χρόνο, την ποιότητα της σχέσης μου με το παιδί μου, την παρουσία μου στο σπίτι. Δεν τα διαπραγματεύτηκα ποτέ. Και μπορώ να σου πω ότι κέρδισα στα σημεία. Πλέον αποτελώ πρότυπο για το παιδί μου ότι όταν θες κάτι πολύ το κάνεις.

Σάρα πες μου τρία πράγματα στα οποία λες ναι και τρία πράγματα στα οποία λες όχι.

Λέω ναι στην ευγένεια, στη γενναιοδωρία και στην αισιοδοξία. Λέω όχι στην αγένεια, στην αχαριστία και στην τσιγκουνιά, τσιγκουνιά σε κάθε επίπεδο, όχι μόνο οικονομικά.

Τι απολαμβάνεις στην Ελλάδα του ´20 και τι σε χαλάει;

Στην Ελλάδα του ´20 και γενικά των τελευταίων χρόνων, μέσα από την κρίση της πανδημίας με ενόχλησε πολύ ότι έπεσαν οι μάσκες και καθένας έβγαλε πάθη, μικρότητες και φανατισμούς. Γενικά με ενοχλεί το γεγονός ότι έχουμε έναν ωχαδερφισμό, ένα "τα ξέρω όλα" και η έλλειψη αισθητικής, παιδείας και ανεκτικότητας. Ανεκτικότητα στις πολιτικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις του συνανθρώπου, ακόμα και στη διαφορετικότητα.
Κι αυτό που λέγαμε ότι η πανδημία θα μας κάνει καλύτερους, δεν νομίζω ότι θα συμβεί. Αρχικά ποιος ορίζει το καλύτερο; Είναι μία λέξη που τη χρησιμοποιούμε πολύ εύκολα. Οι άνθρωποι προσπαθούμε μία ολόκληρη ζωή να ξεφύγουμε από πάθη και μικρότητες και δεν τα καταφέρνουμε. Πως μία πανδημία που σε έκλεισε σπίτι σε έκανε καλύτερο; Ωστόσο, αντιλαμβάνομαι ότι δεν τη βιώσαμε όλοι το ίδιο. Κάποιοι βίωσαν και απώλειες. Η πανδημία δεν μας έκανε καλύτερους. Μας μετατόπισε. Μας πήγε κάπου αλλού, μας έκανε να σκεφτούμε. Παρόλα αυτά, όπως φαίνεται από τις τελευταίες ημέρες, η καθημερινότητα μας κάνει να ξεχνάμε και να γυρίζουμε εκεί που ήμασταν.
Κάτι που αγαπώ στο τώρα, είναι η εξέλιξη. Ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας και της εξέλιξης.

Αυτό όμως έχει και πολλά αρνητικά.

Καθετί στα χέρια των ανθρώπων μπορεί να λειτουργήσει είτε ως όπλο είτε ως φάρμακο. Αγαπώ την εξέλιξη και τη γνώση. Είναι μία εποχή που προσφέρεται για γνώση.

Σάρα τι καινούργιο ετοιμάζεις;

Υπήρχαν σχέδια προ κορωνοϊού. Σχέδια που μετατοπίστηκαν. Βάση μου είναι το θεατρικό έργο "Το Λαχείο" του Γιώργου Πολίτη σε σκηνοθεσία Σπύρου Σπαντίδα και ενδυματολογία Ελένης Μιχελή. Μία παραγωγή της AnasaArt όπου παίχτηκε τη θεατρική σεζόν Νοεμβρίου-Ιανουαρίου στο Θέατρο Παραμυθίας στον Κεραμεικό. Ένα ψυχολογικό θρίλερ που έκανε μεγάλη επιτυχία. Στο ρόλο του Αντώνη, του κεντρικού ήρωα, είναι ο Δημήτρης Παραδείσης και δύο σημαντικά πρόσωπα που πλαισιώνουν το Δημήτρη είναι η Ηλέκτρα Σταματάτος ως Βάσια και εγώ ως Τζώρτζια. Είναι ένα έργο με συμβολισμούς. Συμβολίζει τα κρυμμένα θέλω, τους συμβιβασμούς που κάνουμε στην ζωή μας με τα πρέπει μας. Όλα αυτά τα βιώνει ο κεντρικός ήρωας ο οποίος κερδίζει το Λαχείο και βλέπουμε τι σημασία έχει για την ζωή του, τι κρυμμένα απωθημένα του βγάζει και μέχρι που μπορούν όλα αυτά να τον οδηγήσουν. Αυτό που ήταν καθηλωτικό σε αυτό το έργο ήταν η ακροβασία στο πραγματικό και στο φανταστικό. Κι αυτό έχει αποδοθεί άψογα με τη σκηνοθεσία του Σπύρου Σπαντίδα. Βλέποντας το έργο νιώθεις πραγματικά ότι υπάρχει κάτι το απόκοσμο και κάτι το πραγματικό. Αυτό θα παιχτεί πάλι στο Θέατρο Αλκμήνη από τη νέα θεατρική σεζόν. Παράλληλα, θα παιχτεί και στις θεατρικές εκδηλώσεις που θα οργανώσει ο Δήμος Αθηναίων στα τέλη Ιουλίου χωρίς όμως ακόμα να γνωρίζουμε την ακριβή ημερομηνία. 

Συνέντευξη από τη Λυδία Καραθανάση