Τηλεοπτικά, την ξέρω από τότε που... θυμάμαι τον εαυτό μου, γιατί και ποιος δεν έβλεπε το "Καφέ της Χαράς"; Προσωπικά, τη γνώρισα ένα ζεστό μεσημέρι του Σεπτέμβρη, κάπως απρόσμενα στο τρένο. Ακροβατεί μεταξύ της Νομικής και της Υποκριτικής, της λογικής και του αυθορμητισμού. Η αλήθεια είναι πως παρέλειψα να ρωτήσω την Έφη Ρασσιά τι απέγινε η κούκλα της μικρής Βάλιας, η Πατατίνα, μα τη ρώτησα για όλα τα υπόλοιπα.
Θέλω να πάμε πίσω στην πρώτη φάση του "Καφέ". Έχεις πει ότι η μητέρα σου ήταν κοντά σου σε όλο αυτό. Εσύ προσωπικά πώς το διαχειρίστηκες;
Το αντιμετώπισα σαν εξωσχολική δραστηριότητα. Άλλωστε έτσι μου το μετέδωσε και η μητέρα μου. Δηλαδή έλεγα πως "αντί να πάω για μπαλέτο, θα πάω στα γυρίσματα" . Είχε την αίσθηση του παιχνιδιού, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι πήγαινα με την διάθεση του ταραξία.
Είχες κάθε μέρα γύρισμα;
Κάθε μέρα είχαν οι βασικοί πρωταγωνιστές. Τα παιδιά είχαμε μεμονωμένες σκηνές. Οπότε, για να μη χάνουμε πράγματα και από το σχολείο είχε γίνει συνεννόηση να έχουμε γύρισμα Παρασκευή απόγευμα.
Πόση ώρα χρειαζόσουν ημερησίως για να ετοιμάσεις τα λόγια σου;
Θυμάμαι ότι μου ήταν μία εύκολη διαδικασία. Δεν ταλαιπωρήθηκα καθόλου σε αυτό. Η μόνη ταλαιπωρία που έζησα ήταν το ότι για να μην πέσει η απόδοσή μου στο σχολείο διάβαζα και στα διαλείμματα από τα γυρίσματα αλλά και τα Σαββατοκύριακα. Ωστόσο, από ένα σημείο και μετά μπήκα σε σειρά και ακόμα και αυτό δεν με πείραζε, μου άρεσε. Όλο αυτό ήταν κάτι πρωτόγνωρο και ιδιαίτερο.
Την περίοδο που παιζόταν το "Καφέ", τα υπόλοιπα παιδιά στο σχολείο σε ρωτούσαν πράγματα για τη σειρά ;
Ναι, όμως όχι πολλά. Γιατί εγώ ήδη από την αρχή είχα έντονο το ότι είμαι αυτή που ήμουν και δεν έχει αλλάξει κάτι. Μιλούσαμε για το σχολείο και για παιχνίδια. Δεν με ρωτούσαν για το γύρισμα. Περίμεναν να δουν κάθε επεισόδιο και μετά να το σχολιάσουμε.
Όταν τελείωσε το "Καφέ" εσύ άρχιζες το Γυμνάσιο. Από το "Καφέ" και μετά, υπήρξαν άλλες τέτοιες προτάσεις;
Όχι δεν υπήρξαν. Αλλά δε με πείραξε γιατί έμπαινα στο Γυμνάσιο. Και στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο έκανα διάφορα πράγματα, οπότε δεν μου έλειψε κάτι τέτοιο. Έκανα καλλιτεχνικές δραστηριότητες στα πλαίσια του σχολείου.
Το 2012 πέρασες στη Νομική Αθηνών. Παράλληλα έκανες κάποια σεμινάρια στο Θέατρο των αλλαγών. Από χρονικής πλευράς, πόσο δύσκολο ήταν να γίνονται δύο πράγματα παράλληλα;
Ήταν λίγο πιεστικό, αλλά ήταν επιλογή μου. Ήξερα εκ των πραγμάτων ότι αν έμπαινα σε Δραματική σχολή δεν θα μπορούσα να παρακολουθήσω τη Νομική. Από την άλλη, αν παρακολουθούσα τη Νομική και άφηνα τελείως το θέατρο θα ένιωθα μισή ως άνθρωπος.
Στη Νομική πώς αποφάσισες να μπεις;
Ήρθε από μόνο του. Αφενός μεγάλωσα σε Νομικό περιβάλλον και αφετέρου ήμουν πάντα καλή μαθήτρια.
Μαθαίνω πως όταν βρέθηκες στο δίλημμα του τι θα ακολουθήσεις ανάμεσα στη Νομική και την υποκριτική, επέστρεψε το "Καφέ" και αυτό θεώρησες πως ήταν ένα σημάδι.
Αυτό πραγματικά έσκασε σαν βόμβα στο κεφάλι μου.
Πώς αντέδρασες όταν έμαθες ότι θα γίνει το σίκουελ;
Δεν μπορούσα να μιλήσω. Μου το ανακοίνωσε ο Χάρης. Μάλιστα μου το ανακοίνωσε αφού πρώτα με είδε με τον σκηνοθέτη, τον Τάκη Μιχαήλ, γιατί ήθελαν να δουν αν υπάρχει υλικό που μπορεί να παίξει. Αποφάσισα λοιπόν να το δοκιμάσω γιατί ήταν κάτι που ήρθε σαν σημάδι. Πιστεύω πως όταν κάτι είναι μπροστά σου και δεν το δοκιμάζεις, μετά έρχεται μία στιγμή που λες "Αν το είχα κάνει;" και τρώγεσαι με τον εαυτό σου.
Με τη Νομική πώς το σκέφτεσαι; Θέλεις να ασχοληθείς;
Η αλήθεια είναι ότι έχω ξεκινήσει την άσκηση. Λόγω όμως του ότι δεν γίνεται να κάνω άσκηση και ταυτόχρονα να έχω και γυρίσματα τη σταμάτησα. Θεωρούσα πως το "Καφέ" θα πήγαινε μία σεζόν και μετά θα συνέχιζα. Μας είπαν όμως ότι θα πάει και δεύτερη. Παράλληλα, ήρθε και ο κορωνοϊός και κάπου εκεί αποφάσισα ότι θα σταματήσω να κάνω σχέδια. (γέλιο). Βλέποντας και κάνοντας.
Οι δικοί σου τι σου λένε πάνω σε αυτό;
Οι δικοί μου θέλουν να κάνω ό, τι με κάνει ευτυχισμένη, αρκεί να μπορώ να είμαι ανεξάρτητη και αυτόνομη. Γιατί αυτό θα τους κάνει να νιώσουν σίγουροι και ασφαλείς ως προς το ότι μπορώ να πατήσω στα πόδια μου. Δεν θα έχουν αγωνία για μένα.
Έφη, πώς ορίζεις το χιούμορ;
Αντιλαμβάνομαι ότι ο άλλος έχει χιούμορ μόλις μου γίνει άκρως γοητευτικός. Είναι ένα είδος αστείου που όμως προϋποθέτει έναν κώδικα επικοινωνίας. Όταν δύο άνθρωποι γελάσουν με κάτι χιουμοριστικό, ταυτόχρονα ξέρουν ότι επικοινωνούν. Το χιούμορ έχει κάτι έξυπνο. Μπορεί να είναι λίγο ειρωνικό, αλλά δεν είναι κακό. Είναι κάτι που ακροβατεί, έχοντας από κάτω του ένα κώδικα. Δεν μπορείς να μην προσέξεις και να μην ερωτευτείς έναν άνθρωπο με χιούμορ.
Θα ήθελες να κάνεις θέατρο;
Θέλω πολύ να κάνω θέατρο. Φέτος μου έγιναν κάποιες προτάσεις, αλλά το άφησα γιατί δεν θα ήθελα να μειωθεί η απόδοσή μου είτε στο θέατρο είτε στο "Καφέ". Ωστόσο, τώρα με τον κορωνοϊό είναι δύσκολα τα πράγματα. Με λυπεί αυτό που γίνεται. Το θεωρώ κοροϊδία, γιατί χρησιμοποιώ και τα ΜΜΜ. Δεν είναι δυνατόν να μου λένε ότι δεν θα πάω να δω θέατρο, που θα πάω κόσμια με τη μάσκα να δω μία παράσταση, αλλά θα σαρδελοποιηθώ στο τρένο. Θεωρώ πως η Πολιτεία πρέπει να το εξετάσει διαφορετικά. Επίσης, οι υπεύθυνοι των θεάτρων να φτιάξουν υγειονομικούς κανόνες ώστε να μπορέσουμε να πάμε και να δείξουμε στην Πολιτεία ότι υπάρχει σχεδιασμός. Δεν γίνεται να τα κλείσουν όλα γιατί κάποιος πρέπει να την πληρώσει.
Θα ήθελες να κάνεις κωμωδία ή δράμα;
Τα ωραία έργα έχουν και τα δύο μέσα τους. Εναλλάσσεται το χιούμορ και η πίκρα, όπως και στην ζωή.
Πες μου έναν ηθοποιό με τον οποίο θα ήθελες να συνεργαστείς, να ανέβεις στη σκηνή μαζί του.
Για συναισθηματικούς λόγους θα σου πω τους ανθρώπους που με έχουν διδάξει. Ωστόσο, έχουμε πολλούς εξαιρετικούς ηθοποιούς. Είμαστε πολύ τυχερή χώρα που έχουμε τόσο καλούς ηθοποιούς.
Θα μου πεις κάτι που λέει η Έφη στην Έφη;
"Μην το σκέφτεσαι τόσο πολύ, όρμα!"
Τρία πράγματα στα οποία λες ναι και τρία πράγματα στα οποία λες όχι;
Λέω ναι στο να δίνεσαι απόλυτα σε μία ουσιαστική και αληθινή ανθρώπινη σχέση, λέω ναι στη σοκολάτα και λέω ναι στο να παλεύουμε για τα όνειρά μας. Λέω όχι στο φόβο που μας κρατάει πίσω και δεν μας αφήνει να σκεφτόμαστε καθαρά και μπορεί να μας κάνει και υποχείρια καταστάσεων. Όχι στην ανηθικότητα και όχι στο να αφήσεις να σου πάρουν το όνειρο.
Συνέντευξη από τη Λυδία Καραθανάση
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου